عن أنس بن مالك رضي الله عنه قال: كان أبو طلحة رضي الله عنه أكثر الأنصار بالمدينة مالا من نخل، وكان أحب أمواله إليه بَيْرَحَاء، وكانت مُسْتَقبِلَةَ المسجد وكان رسول الله صلى الله عليه وسلم يدخلها ويشرب من ماء فيها طيب. قال أنس: فلما نزلت هذه الآية: {لن تنالوا البر حتى تُنِفُقوا مما تُحبون} قام أبو طلحة إلى رسول الله صلى الله عليه وسلم فقال: يا رسول الله، إن الله تعالى أنزل عليك: {لن تنالوا البر حتى تنفقوا مما تحبون} وإن أحب مالي إلي بَيْرَحَاء، وإنها صدقة لله تعالى ، أرجو بِرَّهَا وذُخْرَهَا عند الله تعالى ، فَضَعْهَا يا رسول الله حيث أَرَاكَ الله، فقال رسول الله صلى الله عليه وسلم : «بَخٍ ذلك مال رَابِحٌ، ذلك مال رابح، وقد سمعتُ ما قلتَ، وإني أرى أن تجعلها في الأقربين»، فقال أبو طلحة: أفعل يا رسول الله، فقسمها أبو طلحة في أقاربه، وبني عمه.
[صحيح] - [متفق عليه]
المزيــد ...
از انس بن مالک رضی الله عنه روایت است که می گويد: نخل های ابوطلحه رضی الله عنه در ميان انصار مدينه از همه بیشتر بود؛ و محبوب ترين ثروتش نزد او نخلستانی به نام «بيرحاء» در مقابل مسجد بود و رسول الله صلى الله عليه وسلم گاه به اين نخلستان می رفت و از آبِ گوارايش می نوشيد. انس رضی الله عنه می گويد: وقتی اين آيه نازل شد: «لَنْ تَنَالُوا الْبِرَّ حَتَّى تُنْفِقُوا مِمَّا تُحِبُّونَ»: «هرگز به نيکی دست نمی يابيد مگر آنکه از آنچه دوست داريد، انفاق کنيد». ابوطلحه رضی الله عنه نزد رسول الله صلى الله عليه وسلم رفت و گفت: ای رسول خدا، الله متعال اين آيه را بر شما نازل کرده و (فرموده) است: «لَنْ تَنَالُوا الْبِرَّ حَتَّى تُنْفِقُوا مِمَّا تُحِبُّونَ» باغ بيرحاء، محبوب ترين ثروتِ من است و می خواهم آن را در راه الله صدقه دهم و به خير و ثواب آن نزد الله اميدوارم؛ پس هرطور که مناسب می دانيد، درباره اش تصميم بگيريد. این بود که رسول الله صلى الله عليه وسلم فرمود: «بَخ، ذلِكَ مَالٌ رَابح، ذلِكَ مَالٌ رَابِح، وَقَدْ سمِعْتُ مَا قُلْت، وَإِنِّي أَرَى أَنْ تَجْعَلَهَا في الأَقْرَبِينَ»: «به به، اين مال سودمندی است؛ اين مالِ سودمندی است و آنچه گفتی، شنيدم؛ نظرِ من اين است که آن را ميانِ خويشاوندانت تقسيم کنی». ابوطلحه رضی الله عنه گفت: ای رسول خدا، همين کار را می کنم. سپس آن را ميان خويشان و پسرعموهايش تقسيم کرد.
[صحیح است] - [متفق علیه]
مزارع ابوطلحه رضی الله عنه در بین انصار مدینه بیش از دیگران بود و باغی داشت در روبروی مسجد که از آبی گوارا برخوردار بود و رسول الله صلی الله علیه وسلم می رفت و از آن می نوشید؛ زمانی که الله متعال این آیه را نازل کرد: «لَنْ تَنَالُوا الْبِرَّ حَتَّى تُنْفِقُوا مِمَّا تُحِبُّونَ» ابوطلحه رضی الله عنه از دیگران سبقت گرفت و به سوی خیر و خوبی شتافت و نزد رسول الله صلی الله علیه وسلم آمده و گفت: ای رسول خدا، الله متعال این آیه را بر تو نازل کرده است: «لَنْ تَنَالُوا الْبِرَّ حَتَّى تُنْفِقُوا مِمَّا تُحِبُّونَ» و محبوب ترین اموالم همین باغم بیرحاء می باشد؛ آن را در اختیار تو قرار می دهم تا صدقه ای باشد برای الله و رسولش؛ و رسول الله صلی الله علیه وسلم که از این عمل ابوطلحه خوشحال و شگفت زده شده می فرماید: «به به، اين مال سودمندی است؛ اين مالِ سودمندی است؛ نظرِ من اين است که آن را ميانِ خويشاوندانت تقسيم کنی». و ابوطلحه همین کار را می کند و آن را بین خویشاوندان و پسر عموهایش تقسیم می کند.