بروز رسانی: پيامبر صلى الله عليه و سلم سوار بر شترش به هر سمتی که بود، نماز نافله می خواند و با سرش [جهت رکوع و سجده] اشاره می کرد. و ابن عمر این کار را انجام می داد.

عن عبد الله بن عمر رضي الله عنهما «أن رسول الله صلى الله عليه وسلم كان يُسَبِّحُ على ظَهرِ رَاحِلَتِه حَيثُ كان وَجهُهُ، يُومِئُ بِرَأسِهِ، وكَان ابنُ عُمرَ يَفعَلُهُ». وفي رواية: «كان يُوتِرُ على بَعِيرِه». ولمسلم: «غَيرَ أنَّه لا يُصَلِّي عَليهَا المَكتُوبَة». وللبخاري: «إلا الفَرَائِض».
[صحيح] - [الروايات الثلاثة الأولى متفق عليها. الرواية الرابعة: رواها البخاري]

از عبدالله بن عمر رضی الله عنهما روایت است که پيامبر صلى الله عليه و سلم سوار بر شترش به هر سمتی که بود، نماز نافله می خواند و با سرش [جهت رکوع و سجده] اشاره می کرد. و ابن عمر این کار را انجام می داد. و در روایتی آمده است: بر روی شترش نماز وتر می خواند. و در روایت مسلم آمده است: جز اینکه بر شترش نماز فرض نمی خواند. و در روایت بخاری آمده است: «جز فرایض».
صحیح است - به روایت بخاری

شرح

رسول الله صلی الله علیه وسلم فقط نماز نافله را سوار بر شترش می خواند، فرقی نمی کرد رو به قبله بود یا جهت دیگری؛ در این وضعیت به هر سمتی که بود نماز نافله می خواند و جهت رکوع و سجده اشاره می کرد و خود را به سختی نمی انداخت و تکلف به خرج نمی داد که پیاده شود و بر روی زمین رکوع و سجده نموده و در جهت قبله نماز بخواند. در این مورد فرقی نمی کرد نمازی که خوانده می شود نفل مطلق باشد یا از رواتب یا از نمازهایی باشد که سبب دارند؛ اما رسول الله صلی الله علیه وسلم در این وضعیت نماز فرض نمی خواند. همچنین سوار بر شترش نماز وتر می خواند.