หะดีษ: “มีกษัตริย์องค์หนึ่งอยู่ตรงหน้าท่าน และเขามีผู้วิเศษ

عَنْ صُهَيْبٍ رَضيَ اللهُ عنه أَنَّ رَسُولَ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ:
"كَانَ مَلِكٌ فِيمَنْ كَانَ قَبْلَكُمْ، وَكَانَ لَهُ سَاحِرٌ، فَلَمَّا كَبِرَ، قَالَ لِلْمَلِكِ: إِنِّي قَدْ كَبِرْتُ، فَابْعَثْ إِلَيَّ غُلَامًا أُعَلِّمْهُ السِّحْرَ، فَبَعَثَ إِلَيْهِ غُلَامًا يُعَلِّمُهُ، فَكَانَ فِي طَرِيقِهِ إِذَا سَلَكَ رَاهِبٌ فَقَعَدَ إِلَيْهِ وَسَمِعَ كَلَامَهُ، فَأَعْجَبَهُ، فَكَانَ إِذَا أَتَى السَّاحِرَ مَرَّ بِالرَّاهِبِ وَقَعَدَ إِلَيْهِ، فَإِذَا أَتَى السَّاحِرَ ضَرَبَهُ، فَشَكَا ذَلِكَ إِلَى الرَّاهِبِ، فَقَالَ: إِذَا خَشِيتَ السَّاحِرَ، فَقُلْ: حَبَسَنِي أَهْلِي، وَإِذَا خَشِيتَ أَهْلَكَ فَقُلْ: حَبَسَنِي السَّاحِرُ، فَبَيْنَمَا هُوَ كَذَلِكَ إِذْ أَتَى عَلَى دَابَّةٍ عَظِيمَةٍ قَدْ حَبَسَتِ النَّاسَ، فَقَالَ: الْيَوْمَ أَعْلَمُ آلسَّاحِرُ أَفْضَلُ أَمِ الرَّاهِبُ أَفْضَلُ؟ فَأَخَذَ حَجَرًا، فَقَالَ: اللهُمَّ إِنْ كَانَ أَمْرُ الرَّاهِبِ أَحَبَّ إِلَيْكَ مِنْ أَمْرِ السَّاحِرِ فَاقْتُلْ هَذِهِ الدَّابَّةَ، حَتَّى يَمْضِيَ النَّاسُ، فَرَمَاهَا فَقَتَلَهَا، وَمَضَى النَّاسُ، فَأَتَى الرَّاهِبَ فَأَخْبَرَهُ، فَقَالَ لَهُ الرَّاهِبُ: أَيْ بُنَيَّ أَنْتَ الْيَوْمَ أَفْضَلُ مِنِّي، قَدْ بَلَغَ مِنْ أَمْرِكَ مَا أَرَى، وَإِنَّكَ سَتُبْتَلَى، فَإِنِ ابْتُلِيتَ فَلَا تَدُلَّ عَلَيَّ، وَكَانَ الْغُلَامُ يُبْرِئُ الْأَكْمَهَ وَالْأَبْرَصَ، وَيُدَاوِي النَّاسَ مِنْ سَائِرِ الْأَدْوَاءِ، فَسَمِعَ جَلِيسٌ لِلْمَلِكِ كَانَ قَدْ عَمِيَ، فَأَتَاهُ بِهَدَايَا كَثِيرَةٍ، فَقَالَ: مَا هَاهُنَا لَكَ أَجْمَعُ، إِنْ أَنْتَ شَفَيْتَنِي، فَقَالَ: إِنِّي لَا أَشْفِي أَحَدًا إِنَّمَا يَشْفِي اللهُ، فَإِنْ أَنْتَ آمَنْتَ بِاللهِ دَعَوْتُ اللهَ فَشَفَاكَ، فَآمَنَ بِاللهِ فَشَفَاهُ اللهُ، فَأَتَى الْمَلِكَ فَجَلَسَ إِلَيْهِ كَمَا كَانَ يَجْلِسُ، فَقَالَ لَهُ الْمَلِكُ: مَنْ رَدَّ عَلَيْكَ بَصَرَكَ؟ قَالَ: رَبِّي، قَالَ: وَلَكَ رَبٌّ غَيْرِي؟ قَالَ: رَبِّي وَرَبُّكَ اللهُ، فَأَخَذَهُ فَلَمْ يَزَلْ يُعَذِّبُهُ حَتَّى دَلَّ عَلَى الْغُلَامِ، فَجِيءَ بِالْغُلَامِ، فَقَالَ لَهُ الْمَلِكُ: أَيْ بُنَيَّ قَدْ بَلَغَ مِنْ سِحْرِكَ مَا تُبْرِئُ الْأَكْمَهَ وَالْأَبْرَصَ، وَتَفْعَلُ وَتَفْعَلُ، فَقَالَ: إِنِّي لَا أَشْفِي أَحَدًا، إِنَّمَا يَشْفِي اللهُ، فَأَخَذَهُ فَلَمْ يَزَلْ يُعَذِّبُهُ حَتَّى دَلَّ عَلَى الرَّاهِبِ، فَجِيءَ بِالرَّاهِبِ، فَقِيلَ لَهُ: ارْجِعْ عَنْ دِينِكَ، فَأَبَى، فَدَعَا بِالْمِئْشَارِ، فَوَضَعَ الْمِئْشَارَ فِي مَفْرِقِ رَأْسِهِ، فَشَقَّهُ حَتَّى وَقَعَ شِقَّاهُ، ثُمَّ جِيءَ بِجَلِيسِ الْمَلِكِ فَقِيلَ لَهُ: ارْجِعْ عَنْ دِينِكَ، فَأَبَى فَوَضَعَ الْمِئْشَارَ فِي مَفْرِقِ رَأْسِهِ، فَشَقَّهُ بِهِ حَتَّى وَقَعَ شِقَّاهُ، ثُمَّ جِيءَ بِالْغُلَامِ فَقِيلَ لَهُ ارْجِعْ عَنْ دِينِكَ، فَأَبَى فَدَفَعَهُ إِلَى نَفَرٍ مِنْ أَصْحَابِهِ، فَقَالَ: اذْهَبُوا بِهِ إِلَى جَبَلِ كَذَا وَكَذَا، فَاصْعَدُوا بِهِ الْجَبَلَ، فَإِذَا بَلَغْتُمْ ذُرْوَتَهُ، فَإِنْ رَجَعَ عَنْ دِينِهِ، وَإِلَّا فَاطْرَحُوهُ، فَذَهَبُوا بِهِ فَصَعِدُوا بِهِ الْجَبَلَ، فَقَالَ: اللهُمَّ اكْفِنِيهِمْ بِمَا شِئْتَ، فَرَجَفَ بِهِمِ الْجَبَلُ فَسَقَطُوا، وَجَاءَ يَمْشِي إِلَى الْمَلِكِ، فَقَالَ لَهُ الْمَلِكُ: مَا فَعَلَ أَصْحَابُكَ؟ قَالَ: كَفَانِيهِمُ اللهُ، فَدَفَعَهُ إِلَى نَفَرٍ مِنْ أَصْحَابِهِ، فَقَالَ: اذْهَبُوا بِهِ فَاحْمِلُوهُ فِي قُرْقُورٍ، فَتَوَسَّطُوا بِهِ الْبَحْرَ، فَإِنْ رَجَعَ عَنْ دِينِهِ وَإِلَّا فَاقْذِفُوهُ، فَذَهَبُوا بِهِ، فَقَالَ: اللهُمَّ اكْفِنِيهِمْ بِمَا شِئْتَ، فَانْكَفَأَتْ بِهِمِ السَّفِينَةُ فَغَرِقُوا، وَجَاءَ يَمْشِي إِلَى الْمَلِكِ، فَقَالَ لَهُ الْمَلِكُ: مَا فَعَلَ أَصْحَابُكَ؟ قَالَ: كَفَانِيهِمُ اللهُ، فَقَالَ لِلْمَلِكِ: إِنَّكَ لَسْتَ بِقَاتِلِي حَتَّى تَفْعَلَ مَا آمُرُكَ بِهِ، قَالَ: وَمَا هُوَ؟ قَالَ: تَجْمَعُ النَّاسَ فِي صَعِيدٍ وَاحِدٍ، وَتَصْلُبُنِي عَلَى جِذْعٍ، ثُمَّ خُذْ سَهْمًا مِنْ كِنَانَتِي، ثُمَّ ضَعِ السَّهْمَ فِي كَبِدِ الْقَوْسِ، ثُمَّ قُلْ: بِاسْمِ اللهِ رَبِّ الْغُلَامِ، ثُمَّ ارْمِنِي، فَإِنَّكَ إِذَا فَعَلْتَ ذَلِكَ قَتَلْتَنِي، فَجَمَعَ النَّاسَ فِي صَعِيدٍ وَاحِدٍ، وَصَلَبَهُ عَلَى جِذْعٍ، ثُمَّ أَخَذَ سَهْمًا مِنْ كِنَانَتِهِ، ثُمَّ وَضَعَ السَّهْمَ فِي كَبْدِ الْقَوْسِ، ثُمَّ قَالَ: بِاسْمِ اللهِ، رَبِّ الْغُلَامِ، ثُمَّ رَمَاهُ فَوَقَعَ السَّهْمُ فِي صُدْغِهِ، فَوَضَعَ يَدَهُ فِي صُدْغِهِ فِي مَوْضِعِ السَّهْمِ فَمَاتَ، فَقَالَ النَّاسُ: آمَنَّا بِرَبِّ الْغُلَامِ، آمَنَّا بِرَبِّ الْغُلَامِ، آمَنَّا بِرَبِّ الْغُلَامِ، فَأُتِيَ الْمَلِكُ فَقِيلَ لَهُ: أَرَأَيْتَ مَا كُنْتَ تَحْذَرُ؟ قَدْ وَاللهِ نَزَلَ بِكَ حَذَرُكَ، قَدْ آمَنَ النَّاسُ، فَأَمَرَ بِالْأُخْدُودِ فِي أَفْوَاهِ السِّكَكِ، فَخُدَّتْ وَأَضْرَمَ النِّيرَانَ، وَقَالَ: مَنْ لَمْ يَرْجِعْ عَنْ دِينِهِ فَأَحْمُوهُ فِيهَا، أَوْ قِيلَ لَهُ: اقْتَحِمْ، فَفَعَلُوا حَتَّى جَاءَتِ امْرَأَةٌ وَمَعَهَا صَبِيٌّ لَهَا فَتَقَاعَسَتْ أَنْ تَقَعَ فِيهَا، فَقَالَ لَهَا الْغُلَامُ: يَا أُمَّهْ اصْبِرِي فَإِنَّكِ عَلَى الْحَقِّ".
[صحيح] - [رواه مسلم] - [صحيح مسلم: 3005]

จากศุฮ็อยบ์ เราะฎิยัลลอฮุอันฮุ กล่าวว่า: ท่านเราะซูลุลลอฮ์ ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะสัลลัม กล่าวว่า:
“มีกษัตริย์องค์หนึ่งอยู่ตรงหน้าท่าน และเขามีผู้วิเศษ เมื่อเขาโตขึ้น พระองค์ก็ทูลกษัตริย์ว่า “ฉันโตแล้ว ดังนั้นส่งเด็กคนหนึ่งมาให้ฉันสอนเวทมนตร์ให้เขาด้วย” เขาจึงส่งเด็กไปสอน ขณะมีพระภิกษุรูปหนึ่งเดินผ่านมา เขานั่งฟังถ้อยคำของเขาแล้วชอบเขา ดังนั้น เมื่อนักมายากลมาถึงเขาก็เดินผ่านไป ไปหาพระภิกษุแล้วนั่งข้างพระองค์ เมื่อหมอผีมาถึงเขาก็จะตีเขาแล้วบ่นเรื่องนี้กับพระภิกษุแล้วพูดว่า: ถ้าคุณกลัวหมอผีให้พูดว่า: ครอบครัวของฉันกักขังฉันและถ้าคุณกลัวครอบครัวของคุณให้พูดว่า: หมอผีนั้นขังข้าพเจ้าไว้ ขณะกำลังกระทำอยู่นั้น เขาได้ไปพบสัตว์ใหญ่ตัวหนึ่งที่ขังคนไว้อยู่ จึงกล่าวว่า วันนี้ข้าพเจ้ารู้ดีแล้วว่าหมอดูหรือพระภิกษุ ดีกว่า? เขาจึงเอาหินมา พระองค์ตรัสว่า โอ้พระเจ้า ถ้าเรื่องของพระภิกษุเป็นที่โปรดปรานแก่ท่านมากกว่าเรื่องของนักมายากล ก็จงฆ่าสัตว์ตัวนี้เสียจนกว่าคนจะเคลื่อนตัวต่อไป เขาจึงเข้าไปหาพระภิกษุแล้วกราบทูลว่า “ลูกเอ๋ย วันนี้เจ้าเก่งกว่าข้าแล้ว” ถ้าฉันเป็นทุกข์ก็อย่าบอกฉันเลย เด็กคนนั้นกำลังรักษาคนตาบอดและคนโรคเรื้อนและรักษาโรคทุกชนิด ก็มีผู้ที่นั่งสนทนากับกษัตริย์ได้ยิน เขาตาบอดจึงนำของขวัญมาให้มากมายและพูดว่า: นี่คือทั้งหมดของคุณถ้าคุณรักษาฉัน เขาพูดว่า: ฉันไม่ได้รักษาใคร แต่พระเจ้าเท่านั้นที่รักษา หากคุณเชื่อในพระเจ้าฉันจะอธิษฐานต่อพระเจ้าแล้วพระองค์จะทรงรักษาคุณ เชื่อในพระเจ้าแล้วพระเจ้าจะทรงรักษาคุณ ขณะที่เขานั่งอยู่นั้น กษัตริย์ตรัสถามเขาว่า “ใครทำให้ท่านมองเห็นได้?” เขากล่าวว่า พระเจ้าของฉัน เขากล่าวว่า คุณมีพระเจ้าอื่นนอกเหนือจากฉันหรือไม่? เขากล่าวว่า พระเจ้าของฉันและพระเจ้าของพวกท่าน ดังนั้น พระองค์จึงทรงพาเขาไปทรมานเขาต่อไป จนกระทั่งพระองค์สั่งเขาให้ไปหาเด็กคนนั้น และกษัตริย์ก็ตรัสกับเขาว่า นั่นคือ ลูกชายของฉันมีอายุครบกำหนดแล้ว เวทมนตร์ของคุณรักษาคนตาบอดและคนโรคเรื้อนให้หายได้ และคุณก็ทำและทำ ดังนั้นเขาจึงพูดว่า: ฉันไม่ได้รักษาใครเลย แต่พระเจ้าทรงรักษาเขา ดังนั้นเขาจึงพาเขาไปและไม่ได้หยุด เขาทรมานเขาจนพาไปหาพระภิกษุ ครั้นแล้ว พระภิกษุก็ถูกพาไป มีผู้สั่งว่า จงกลับจากศาสนาของท่านเถิด แต่เขาปฏิเสธ จึงเรียกเลื่อยตัดโลหะมาวางเลื่อยไว้ที่ทางแยกศีรษะแล้วผ่าออกจนได้ เขามีความทุกข์ยาก แล้วสหายของกษัตริย์ก็ถูกนำตัวมา และได้รับแจ้งว่า จงกลับจากศาสนาของท่านเถิด เขาปฏิเสธ จึงวางขวานไว้ที่มุมศีรษะ เขาได้ทรมานเขาด้วยมันจนรู้สึกไม่สบายใจ จากนั้นเด็กคนนั้นก็ถูกนำตัวไป จึงมีเสียงกล่าวแก่เขาว่า “จงกลับจากศาสนาของคุณเถิด” เขาปฏิเสธ ดังนั้นเขาจึงมอบเขาให้กับกลุ่มเพื่อนของเขา และเขากล่าวว่า: พาเขาไปที่ภูเขาเช่นนั้น แล้วจงขึ้นไปบนภูเขาพร้อมกับเขา และเมื่อถึงจุดสูงสุดแล้ว ถ้าเขาละทิ้งศาสนาของเขา มิฉะนั้นก็โยนเขาทิ้งไป ก็จงไปกับเขาและขึ้นภูเขากับเขา แล้วเขาก็กล่าวว่า: ข้าแต่พระเจ้า ขอทรงโปรดประทานสิ่งที่พระองค์ต้องการเถิด แล้วภูเขาก็สั่นสะเทือน และพวกเขาก็ล้มลง เขากล่าวว่า: พระเจ้าเพียงพอแล้วสำหรับพวกเขา ดังนั้นเขาจึงพูดกับกษัตริย์: คุณไม่ใช่นักฆ่าของฉันจนกว่าคุณจะทำตามที่ฉันสั่งให้คุณทำ พระองค์ตรัสว่า: มันคืออะไร? เขากล่าวว่า: พวกท่านรวบรวมผู้คนไว้ในที่แห่งเดียว และพวกท่านตรึงฉันไว้บนขอนไม้ แล้วเอาลูกธนูออกจากกระบอกของฉัน แล้วใส่ลูกธนูไว้ที่คันธนู แล้วกล่าวว่า: ในนามของพระเจ้า พระเจ้าของเด็กชาย ถ้าเช่นนั้นจงยิงข้าพเจ้าเสีย เพราะถ้าท่านทำเช่นนั้นท่านจะฆ่าข้าพเจ้าเสีย ดังนั้น พระองค์จึงทรงรวบรวมประชาชนไว้ที่แห่งเดียวและตรึงพระองค์ไว้บนท่อนไม้ แล้วทรงหยิบลูกธนูออกมาจากลูกธนู จากนั้นเขาก็วางลูกธนูไว้ที่คันธนูแล้วพูดว่า: ด้วยพระนามของพระเจ้า พระเจ้าของเด็กชาย จากนั้นเขาก็ยิงมันและลูกธนูก็ตกลงไปที่ขมับของเขา ดังนั้นเขาจึงเอามือของเขาเข้าไปในขมับของเขา ตำแหน่งของลูกศรนั้นก็ตาย ดังนั้นผู้คนจึงกล่าวว่า: เราศรัทธาในพระเจ้าของเด็กชาย เราศรัทธาในพระเจ้าของเด็กชาย จากนั้นกษัตริย์ก็ถูกพาตัวไป และมันก็พูดกับเขาว่า: คุณเห็นสิ่งที่คุณเป็นหรือไม่ เตือนเกี่ยวกับ? โดยพระเจ้า ประชาชนได้เชื่อถือคำเตือนของพระองค์แล้ว พระองค์จึงทรงบัญชาให้ทำร่องที่ปากทางรถไฟ ดังนั้น นางจึงถูกขับออกมา และเขาได้จุดไฟแล้วกล่าวว่า ใครก็ตามที่ไม่กลับจากศาสนาของเขา จงปกป้องเขาในศาสนานั้น หรือมีคนบอกเขาว่า จงบุกเข้ามา พวกเขาจึงทำเช่นนั้นจนกระทั่งมีผู้หญิงคนหนึ่งเข้ามา และกับเธอมีลูกชายคนหนึ่งของเธอ แต่เธอลังเลที่จะตกลงไป ดังนั้นเด็กชายจึงพูดกับเธอว่า: โอ มารดาเอ๋ย อดทนหน่อยนะ เพราะเธออยู่บนความจริง
[เศาะฮีห์] - [รายงานโดย มุสลิม] - [เศาะฮีห์มุสลิม - 3005]

คำอธิบาย​

ท่านนบี ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะสัลลัม ได้บอกว่ามีกษัตริย์อยู่ท่ามกลางประชาชาติก่อนหน้าเรา และเขามีนักมายากลคนหนึ่ง เมื่อโตขึ้นเขาก็กราบทูลกษัตริย์ว่า: ฉันโตขึ้นแล้ว ดังนั้นส่งชายหนุ่มมาให้ฉันเพื่อสอนเวทมนตร์ให้เขา พระราชาทรงส่งชายหนุ่มคนหนึ่งไปเรียนรู้จากเขา เมื่อชายหนุ่มไปหานักมายากล ก็มีนักบวชรูปหนึ่ง เขาจึงนั่งลงแลัวฟังคำของเขา เขาถึงกับตกใจ เมื่อนักมายากลมาถึง โดยผ่านนักบวช เขาก็นั่งข้างกัน เขาก็ทุบตีเขาเพราะมาสาย จึงบ่นเรื่องนี้ให้นักบวชฟัง เขากล่าวว่า: หากคุณกลัวนักมายากลก็จงกล่าวว่า: ครอบครัวของฉันกักขังฉันไว้ และถ้าคุณกลัวครอบครัวของคุณ ก็จงกล่าวว่า: นักมายากลกักขังฉันไว้ ในขณะที่เขาเป็นเช่นนั้น เขาก็ได้พบกับสัตว์ขนาดใหญ่ที่ขวางกั้นผู้คนไม่ให้ดำเนินการต่อไป และเขากล่าวว่า วันนี้ฉันรู้แล้วว่านักมายากลคนไหนดีกว่าหรือนักบวชกว่ากัน? เขาจึงหยิบก้อนหินขึ้นมา แล้วพูดว่า: โอ้พระเจ้า ถ้าคำสั่งของนักบวชเป็นที่รักของคุณมากกว่าคำสั่งของนักมายากล ก็จงฆ่าสัตว์ตัวนี้เพื่อให้ผู้คนได้เดินหน้าต่อไป เขาจึงขว้างมัน และฆ่ามัน ผู้คนจึงผ่านมันไปได้ เมื่อนักบวชมาถึง เขาจึงบอกเขา และนักบวชกล่าวแก่เขาว่า: ลูกของฉัน วันนี้คุณเก่งกว่าฉันแล้ว และคุณได้สำเร็จเรื่องของคุณที่ฉันเห็น และคุณจะถูกทดสอบ หากคุณถูกทดสอบ อย่าชี้มาที่ฉันเลย และเด็กคนนี้รักษาคนตาบอดและคนโรคเรื้อน และโรคอื่นๆ ของผู้คน และคนของกษัตริย์ที่สูญเสียการมองเห็นได้ยิน จึงนำของขวัญมากมายมาให้เขา และกล่าวแก่เด็กหนุ่มนั้นว่า: ของขวัญทั้งหมดนี้เป็นของคุณ ถ้าคุณรักษาฉันหาย เขากล่าวว่า: ฉันไม่ได้รักษาใคร มีเพียงพระเจ้าเท่านั้นที่รักษา หากคุณเชื่อในพระเจ้า คุณอธิษฐานต่อพระเจ้าและพระองค์ทรงรักษาคุณ และพระราชาได้มาถึง และกล่าวกับเขาว่า: ใครทำให้คุณมองเห็นได้บ้าง? เขากล่าวว่า: พระเจ้าของฉัน เขากล่าวว่า: คุณมีพระเจ้าอื่นนอกเหนือจากฉันหรือ? เขากล่าวว่า: พระเจ้าของฉันและพระเจ้าของท่านคือ อัลลอฮ์ เขาจึงจับเขาทรมานต่อไปจนพาเขาไปหาเด็กคนนั้น เด็กคนนั้นจึงมาถึง และพระราชากล่าวกับเขาว่า: ลูกเอ๋ย เวทมนตร์ของคุณถึงระดับที่รักษาคนตาบอดและคนโรคเรื้อนได้แล้ว และเจ้าก็ลงมือทำตามนั้น เขาพูดว่า: ฉันไม่ได้รักษาใคร แต่พระเจ้ารักษาเขา ดังนั้นเขาจึงจับเขาและทรมานเขาต่อไปจนกระทั่งเขาพาเขาไปหานักบวช นักบวชได้มาถึง และมีการกล่าวแก่เขาว่า: จงออกจากศาสนาของท่าน แต่เขาปฏิเสธ จึงเรียกมือเลื่อยมา เอาเลื่อยมาวางไว้ตรงหัวของเขาแล้วผ่าออกเป็นสองซีก จากนั้นสหายของพระราชาก็ถูกนำตัวมา และได้รับแจ้งว่า จงออกจากศาสนาของท่าน แต่เขาปฏิเสธ จึงเอาเลื่อยไว้ตรงกลางศีรษะแล้วผ่าออกเป็นสองซีก จากนั้นเด็กคนนั้นก็ถูกพามา และบอกให้ออกจากศาสนาของคุณ และเขาก็ปฏิเสธ จึงมอบเด็กคนนี้ให้กับสหายของเขา ประมาณสามถึงสิบคน เขากล่าวว่า: จงพาเขาไปยังภูเขานั้น แล้วปีนขึ้นไปบนภูเขานั้น เมื่อพวกท่านไปถึงยอดเขา ให้เขาละทิ้งศาสนาของเขา หากไม่ ให้โยนเขาออกไป พวกเขาจึงไปที่ภูเขานั้น และปีนขึ้นไป เด็กชายกล่าวว่า: โอ้พระเจ้า โปรดปกป้องฉันจากพวกเขา ทุกสิ่งที่พระองค์ต้องการ แล้วภูเขาก็สั่นสะเทือนและเคลื่อนตัวอย่างรุนแรง พวกเขาจึงตกลง และเขาก็เดินไปหาพระราชา พระราชา กล่าวกับเขาว่า: สหายของคุณทำอะไร? เขากล่าวว่า: อัลลอฮ์นั้นเพียงพอแล้วสำหรับพวกเขา เขาจึงมอบเขาให้กับกลุ่มเพื่อนของเขา แล้วกล่าวว่า: จงพาเขาขึ้นเรือเล็กแล้วพาเขาไปที่กลางทะเล ให้เขาละทิ้งศาสนาของเขา หากไม่ ก็ให้โยนเขาลงทะเล พวกเขาจึงพาเขาไป และกล่าวว่า: "โอ้พระเจ้า โปรดปกป้องฉันจากพวกเขา ทุกสิ่งที่พระองค์ต้องการ แล้วเรือจึงเกิดการอับปางและจมน้ำตาย และเขาก็เดินไปหาพระราชา พระราชา กล่าวกับเขาว่า: สหายของคุณทำอะไร? เขากล่าวว่า: พระเจ้าก็เพียงพอแล้วสำหรับพวกเขา เด็กชายพูดกับพระราชาว่า: คุณไม่สามารถฆ่าฉันได้จนกว่าคุณจะทำตามที่ฉันสั่งให้คุณทำ เขากล่าวว่า: มันคืออะไร? เขากล่าวว่า : จงรวบรวมผู้คนในดินแดนอันโล่งแจ้ง และตรึงฉันบนไม้กางเขนบนต้นไม้ แล้วหยิบลูกธนูจากกระบอกธนูของฉัน แล้ววางลูกธนูไว้ที่ด้ามคันธนู แล้วกล่าวว่า: ด้วยพระนามแห่งพระผู้เป็นเจ้า พระเจ้าของเด็กคนนี้ หลังจากนั้น ยิงที่ฉัน เพราะถ้าท่านทำเช่นนั้นจะฆ่าฉันได้ ดังนั้นเขาจึงรวบรวมคนมาไว้ที่เดียวกัน แล้วตรึงไว้ที่กิ่งไม้ แล้วหยิบลูกธนูออกมาจากกระบอกธนู แล้ววางลูกธนูไว้ตรงกลาง ธนู แล้วกล่าวว่า: ด้วยพระนามของพระเจ้า พระเจ้าของเด็กคนนี้ แล้วยิงมันและลูกธนูจึงถูกยิงไปที่ขมับของเขาระหว่างตาและหูของเขาดังนั้นเขาจึงเอามือของเขาวางไปที่ขมับของเขา ตำแหน่งของลูกธนู และเขาก็เสียชีวิต ผู้คนกล่าวว่า: เราเชื่อในพระเจ้าของเด็กชายนี้ เราเชื่อในพระเจ้าของเด็กชายนี้ เราเชื่อในพระเจ้าของเด็กชายนี้ จึงถูกนำมายังพระราชา และมีการกล่าวแก่เขาว่า: “ท่านเห็นสิ่งที่ ท่านทรงกลัวแล้วหรือไม่? ขอสาบานต่อพระเจ้า สิ่งที่คุณกลัวได้เกิดขึ้นกับคุณแล้ว ซึ่งก็คือการที่ผู้คนตามเด็กชายคนนั้นและความศรัทธาของพวกเขาที่มีต่อพระเจ้าของเขา ดังนั้นเขาจึงสั่งให้ตัดพื้นดินเป็นรอยแตกสี่เหลี่ยมขนาดใหญ่ที่ทางออกของถนน และเขาก็จุดไฟนั้น แล้วกล่าวว่า: ใครก็ตามที่ไม่ละทิ้งศาสนาของเขา จงโยนเขาเข้าไปในนั้น ดังนั้นพวกเขาจึงทำตามที่พระราชาสั่งให้ทำเช่นนั้น จนกระทั่งผู้หญิงคนหนึ่งมาพร้อมกับเด็กคนหนึ่ง เธอก็หยุดและอยู่ต่อกัยที่ และเธอเกลียดการเข้าไปในไฟนั้น ลูกชายของเธอพูดกับเธอว่า: โอ มารดาเอ๋ย จงอดทนเถิด เพราะท่านอยู่บนความจริง

บทเรียนที่ได้รับจากฮะดีษ

1. ยืนยันถึงความพิเศษของบรรดาผู้ใกล้ชิดต่ออัลลอฮ์ ทั้งการฆ่าสัตว์ขนาดใหญ่ด้วยการขว้างของเด็กคนนั้น การตอบรับคำอธิษฐานของเด็กชายคนนั้นสองครั้ง และคำพูดของเด็กทารกคนนั้น
2. ชัยชนะสำหรับผู้ที่วางใจในพระเจ้าผู้ทรงฤทธานุภาพ
3. อธิบายถึงการมีเกียรติของความอดทนและความแน่วแน่ในศาสนา
4. ข้อคิดที่ได้จากภูมิปัญญาแห่งการเรียนรู้ในช่วงเริ่มต้นของชีวิต เพราะคนหนุ่มสาวมักจะจดจำได้เร็วกว่าคนสูงอายุ
5. ความเข้มแข็งแห่งศรัทธาของเด็กชายคนนี้ โดยที่เขาไม่สั่นไหวจากการศรัทธาของเขาหรือการเปลี่ยนใจใดๆ
6. พระเจ้าผู้ทรงฤทธานุภาพทรงตอบรับคำอธิษฐานของผู้ที่ต้องการความช่วยเหลือเมื่อเขาขอต่อพระองค์
7. อนุญาตให้บุคคลใช้ลูกเล่นของตนเองเพื่อประโยชน์ของมุสลิมได้ แท้จริงเด็กคนนี้แนะให้พระราชาในการฆ่าเขา และทำลายเขา ด้วยการเอาลูกธนูจากกระบอกธนูของเขา แล้ววางบนคันธนู และกล่าวว่า: ด้วยพระนามของพระเจ้า พระเจ้าของเด็กชายคนนี้
8. อนุญาตให้โกหกขณะอยู่ในสงครามและสิ่งที่คล้ายกัน และช่วยตัวเองจากการถูกทำลาย
9. ผู้ศรัทธานั้นถูกทดสอบในความจริงใจของความศรัทธาของเขา และความแน่วแน่ในการยืนหยัดต่อความจริง แม้ว่าจะถึงขั้นให้ตัวเองตายก็ตาม
10. เสียสละเพื่อประโยชน์ในการเรียกร้องไปสู่พระเจ้า และแสดงออกถึงสัจธรรม
11. หัวใจของผู้รับใช้อยู่ในพระหัตถ์ของพระเจ้า และพระองค์ทรงนำทางผู้ที่พระองค์ทรงประสงค์และชักนำผู้ที่พระองค์ทรงประสงค์ให้เข้าใจผิด เด็กชายได้รับการนำทางในขณะที่เขาอยู่ในอ้อมแขนของนักมายากลและอยู่ในความดูแลของกษัตริย์ผู้โชคร้าย
12. อนุญาตให้ขอให้พระเจ้าผู้ทรงมหิทธิฤทธิ์แสดงหมายสำคัญแก่ผู้รับใช้ ซึ่งเขาจะรู้ว่าอะไรถูกต้องและได้รับความมั่นใจ
13. ผู้ศรัทธาควบคุมทุกสิ่งที่พระเจ้าประทานแก่พวกเขาและมอบให้พวกเขาเพื่อรับใช้ศาสนาของพระองค์และเรียกร้องสู่เส้นทางของพระองค์
14. สาเหตุของการทำลายล้างอยู่ในพระหัตถ์ของพระเจ้า หากพระองค์ทรงประสงค์ พระองค์ก็สามารถทำให้พวกเขาประสบผลสำเร็จได้ และหากพระองค์ประสงค์ พระองค์ก็สามารถตัดมันออกไปได้
15. คนที่ไม่เชื่อไม่ขาดข้อโต้แย้งและข้อพิสูจน์ที่จะเชื่อ แต่สาเหตุของการไม่เชื่อคือความดื้อรั้นและความเย่อหยิ่ง
16. ทรราชและผู้กดขี่เต็มใจที่จะสังหารผู้คนทั้งหมดเพื่อรักษาความสุขทางโลกของพวกเขา
17. พระผู้เป็นเจ้าทรงลงโทษผู้ที่ทำผิดโดยไม่คาดคิด ผู้คนเชื่อในพระเจ้าของเด็กชายเมื่อพวกเขาเห็นความแน่วแน่ของเขา ความจริงใจในการทรงเรียกของเขา และการขาดความกลัวต่อพระเจ้าต่อความผิดของผู้ตำหนิ
18. มีผู้ที่พูดในเปลอื่นที่ไม่ใช่พระคริสต์ ขอสันติสุขจงมีแด่เขา และสุนัตนี้อธิบายคำพูดของท่านศาสนทูตของพระเจ้า ขอพระเจ้าอวยพรเขาและประทานสันติสุขแก่เขา: “มีเพียงสามคนเท่านั้นที่พูดในเปล...” เขา กล่าวถึงพวกเขาและจำกัดพวกเขาไว้เฉพาะวงศ์วานของอิสราเอลเท่านั้นและไม่มีใครอื่นอีก