Hadith: तुमच्या आधीच्या लोकांमध्ये एक राजा होता, आणि त्याच्याकडे एक जादूगार होता

عَنْ صُهَيْبٍ رَضيَ اللهُ عنه أَنَّ رَسُولَ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ:
"كَانَ مَلِكٌ فِيمَنْ كَانَ قَبْلَكُمْ، وَكَانَ لَهُ سَاحِرٌ، فَلَمَّا كَبِرَ، قَالَ لِلْمَلِكِ: إِنِّي قَدْ كَبِرْتُ، فَابْعَثْ إِلَيَّ غُلَامًا أُعَلِّمْهُ السِّحْرَ، فَبَعَثَ إِلَيْهِ غُلَامًا يُعَلِّمُهُ، فَكَانَ فِي طَرِيقِهِ إِذَا سَلَكَ رَاهِبٌ فَقَعَدَ إِلَيْهِ وَسَمِعَ كَلَامَهُ، فَأَعْجَبَهُ، فَكَانَ إِذَا أَتَى السَّاحِرَ مَرَّ بِالرَّاهِبِ وَقَعَدَ إِلَيْهِ، فَإِذَا أَتَى السَّاحِرَ ضَرَبَهُ، فَشَكَا ذَلِكَ إِلَى الرَّاهِبِ، فَقَالَ: إِذَا خَشِيتَ السَّاحِرَ، فَقُلْ: حَبَسَنِي أَهْلِي، وَإِذَا خَشِيتَ أَهْلَكَ فَقُلْ: حَبَسَنِي السَّاحِرُ، فَبَيْنَمَا هُوَ كَذَلِكَ إِذْ أَتَى عَلَى دَابَّةٍ عَظِيمَةٍ قَدْ حَبَسَتِ النَّاسَ، فَقَالَ: الْيَوْمَ أَعْلَمُ آلسَّاحِرُ أَفْضَلُ أَمِ الرَّاهِبُ أَفْضَلُ؟ فَأَخَذَ حَجَرًا، فَقَالَ: اللهُمَّ إِنْ كَانَ أَمْرُ الرَّاهِبِ أَحَبَّ إِلَيْكَ مِنْ أَمْرِ السَّاحِرِ فَاقْتُلْ هَذِهِ الدَّابَّةَ، حَتَّى يَمْضِيَ النَّاسُ، فَرَمَاهَا فَقَتَلَهَا، وَمَضَى النَّاسُ، فَأَتَى الرَّاهِبَ فَأَخْبَرَهُ، فَقَالَ لَهُ الرَّاهِبُ: أَيْ بُنَيَّ أَنْتَ الْيَوْمَ أَفْضَلُ مِنِّي، قَدْ بَلَغَ مِنْ أَمْرِكَ مَا أَرَى، وَإِنَّكَ سَتُبْتَلَى، فَإِنِ ابْتُلِيتَ فَلَا تَدُلَّ عَلَيَّ، وَكَانَ الْغُلَامُ يُبْرِئُ الْأَكْمَهَ وَالْأَبْرَصَ، وَيُدَاوِي النَّاسَ مِنْ سَائِرِ الْأَدْوَاءِ، فَسَمِعَ جَلِيسٌ لِلْمَلِكِ كَانَ قَدْ عَمِيَ، فَأَتَاهُ بِهَدَايَا كَثِيرَةٍ، فَقَالَ: مَا هَاهُنَا لَكَ أَجْمَعُ، إِنْ أَنْتَ شَفَيْتَنِي، فَقَالَ: إِنِّي لَا أَشْفِي أَحَدًا إِنَّمَا يَشْفِي اللهُ، فَإِنْ أَنْتَ آمَنْتَ بِاللهِ دَعَوْتُ اللهَ فَشَفَاكَ، فَآمَنَ بِاللهِ فَشَفَاهُ اللهُ، فَأَتَى الْمَلِكَ فَجَلَسَ إِلَيْهِ كَمَا كَانَ يَجْلِسُ، فَقَالَ لَهُ الْمَلِكُ: مَنْ رَدَّ عَلَيْكَ بَصَرَكَ؟ قَالَ: رَبِّي، قَالَ: وَلَكَ رَبٌّ غَيْرِي؟ قَالَ: رَبِّي وَرَبُّكَ اللهُ، فَأَخَذَهُ فَلَمْ يَزَلْ يُعَذِّبُهُ حَتَّى دَلَّ عَلَى الْغُلَامِ، فَجِيءَ بِالْغُلَامِ، فَقَالَ لَهُ الْمَلِكُ: أَيْ بُنَيَّ قَدْ بَلَغَ مِنْ سِحْرِكَ مَا تُبْرِئُ الْأَكْمَهَ وَالْأَبْرَصَ، وَتَفْعَلُ وَتَفْعَلُ، فَقَالَ: إِنِّي لَا أَشْفِي أَحَدًا، إِنَّمَا يَشْفِي اللهُ، فَأَخَذَهُ فَلَمْ يَزَلْ يُعَذِّبُهُ حَتَّى دَلَّ عَلَى الرَّاهِبِ، فَجِيءَ بِالرَّاهِبِ، فَقِيلَ لَهُ: ارْجِعْ عَنْ دِينِكَ، فَأَبَى، فَدَعَا بِالْمِئْشَارِ، فَوَضَعَ الْمِئْشَارَ فِي مَفْرِقِ رَأْسِهِ، فَشَقَّهُ حَتَّى وَقَعَ شِقَّاهُ، ثُمَّ جِيءَ بِجَلِيسِ الْمَلِكِ فَقِيلَ لَهُ: ارْجِعْ عَنْ دِينِكَ، فَأَبَى فَوَضَعَ الْمِئْشَارَ فِي مَفْرِقِ رَأْسِهِ، فَشَقَّهُ بِهِ حَتَّى وَقَعَ شِقَّاهُ، ثُمَّ جِيءَ بِالْغُلَامِ فَقِيلَ لَهُ ارْجِعْ عَنْ دِينِكَ، فَأَبَى فَدَفَعَهُ إِلَى نَفَرٍ مِنْ أَصْحَابِهِ، فَقَالَ: اذْهَبُوا بِهِ إِلَى جَبَلِ كَذَا وَكَذَا، فَاصْعَدُوا بِهِ الْجَبَلَ، فَإِذَا بَلَغْتُمْ ذُرْوَتَهُ، فَإِنْ رَجَعَ عَنْ دِينِهِ، وَإِلَّا فَاطْرَحُوهُ، فَذَهَبُوا بِهِ فَصَعِدُوا بِهِ الْجَبَلَ، فَقَالَ: اللهُمَّ اكْفِنِيهِمْ بِمَا شِئْتَ، فَرَجَفَ بِهِمِ الْجَبَلُ فَسَقَطُوا، وَجَاءَ يَمْشِي إِلَى الْمَلِكِ، فَقَالَ لَهُ الْمَلِكُ: مَا فَعَلَ أَصْحَابُكَ؟ قَالَ: كَفَانِيهِمُ اللهُ، فَدَفَعَهُ إِلَى نَفَرٍ مِنْ أَصْحَابِهِ، فَقَالَ: اذْهَبُوا بِهِ فَاحْمِلُوهُ فِي قُرْقُورٍ، فَتَوَسَّطُوا بِهِ الْبَحْرَ، فَإِنْ رَجَعَ عَنْ دِينِهِ وَإِلَّا فَاقْذِفُوهُ، فَذَهَبُوا بِهِ، فَقَالَ: اللهُمَّ اكْفِنِيهِمْ بِمَا شِئْتَ، فَانْكَفَأَتْ بِهِمِ السَّفِينَةُ فَغَرِقُوا، وَجَاءَ يَمْشِي إِلَى الْمَلِكِ، فَقَالَ لَهُ الْمَلِكُ: مَا فَعَلَ أَصْحَابُكَ؟ قَالَ: كَفَانِيهِمُ اللهُ، فَقَالَ لِلْمَلِكِ: إِنَّكَ لَسْتَ بِقَاتِلِي حَتَّى تَفْعَلَ مَا آمُرُكَ بِهِ، قَالَ: وَمَا هُوَ؟ قَالَ: تَجْمَعُ النَّاسَ فِي صَعِيدٍ وَاحِدٍ، وَتَصْلُبُنِي عَلَى جِذْعٍ، ثُمَّ خُذْ سَهْمًا مِنْ كِنَانَتِي، ثُمَّ ضَعِ السَّهْمَ فِي كَبِدِ الْقَوْسِ، ثُمَّ قُلْ: بِاسْمِ اللهِ رَبِّ الْغُلَامِ، ثُمَّ ارْمِنِي، فَإِنَّكَ إِذَا فَعَلْتَ ذَلِكَ قَتَلْتَنِي، فَجَمَعَ النَّاسَ فِي صَعِيدٍ وَاحِدٍ، وَصَلَبَهُ عَلَى جِذْعٍ، ثُمَّ أَخَذَ سَهْمًا مِنْ كِنَانَتِهِ، ثُمَّ وَضَعَ السَّهْمَ فِي كَبْدِ الْقَوْسِ، ثُمَّ قَالَ: بِاسْمِ اللهِ، رَبِّ الْغُلَامِ، ثُمَّ رَمَاهُ فَوَقَعَ السَّهْمُ فِي صُدْغِهِ، فَوَضَعَ يَدَهُ فِي صُدْغِهِ فِي مَوْضِعِ السَّهْمِ فَمَاتَ، فَقَالَ النَّاسُ: آمَنَّا بِرَبِّ الْغُلَامِ، آمَنَّا بِرَبِّ الْغُلَامِ، آمَنَّا بِرَبِّ الْغُلَامِ، فَأُتِيَ الْمَلِكُ فَقِيلَ لَهُ: أَرَأَيْتَ مَا كُنْتَ تَحْذَرُ؟ قَدْ وَاللهِ نَزَلَ بِكَ حَذَرُكَ، قَدْ آمَنَ النَّاسُ، فَأَمَرَ بِالْأُخْدُودِ فِي أَفْوَاهِ السِّكَكِ، فَخُدَّتْ وَأَضْرَمَ النِّيرَانَ، وَقَالَ: مَنْ لَمْ يَرْجِعْ عَنْ دِينِهِ فَأَحْمُوهُ فِيهَا، أَوْ قِيلَ لَهُ: اقْتَحِمْ، فَفَعَلُوا حَتَّى جَاءَتِ امْرَأَةٌ وَمَعَهَا صَبِيٌّ لَهَا فَتَقَاعَسَتْ أَنْ تَقَعَ فِيهَا، فَقَالَ لَهَا الْغُلَامُ: يَا أُمَّهْ اصْبِرِي فَإِنَّكِ عَلَى الْحَقِّ".
[صحيح] - [رواه مسلم] - [صحيح مسلم: 3005]

Translation Needs More Review.

सुहैब (अल्लाह त्याच्यावर प्रसन्न असो) यांच्याकडून असे सांगितले आहे की अल्लाहचे रसूल (सल्लल्लाहु अलैहि वसल्लम) म्हणाले:
.तुमच्या आधीच्या लोकांमध्ये एक राजा होता, आणि त्याच्याकडे एक जादूगार होता. तो म्हातारा झाल्यावर तो राजाला म्हणाला, 'मी म्हातारा झालो आहे, म्हणून त्याला जादू शिकवण्यासाठी मला एक मुलगा पाठव.' म्हणून त्याने त्याला शिकवण्यासाठी एका मुलाला पाठवले. त्याच्या वाटेवर, जेव्हा जेव्हा एखादा भिक्षू जवळून जात असे, तेव्हा तो त्याच्या शेजारी बसायचा आणि त्याचे शब्द ऐकायचा आणि तो प्रभावित व्हायचा. म्हणून जेव्हा जेव्हा तो जादूगाराकडे येत असे, तेव्हा तो भिक्षूजवळून जात असे आणि त्याच्या शेजारी बसायचा. जेव्हा जेव्हा तो जादूगाराकडे येत असे, तेव्हा तो त्याला मारत असे. त्याने भिक्षूकडे याबद्दल तक्रार केली, तो म्हणाला: जर तुम्हाला जादूगाराची भीती वाटत असेल तर म्हणा: माझ्या कुटुंबाने मला अडवले आहे आणि जर तुम्हाला तुमच्या कुटुंबाची भीती वाटत असेल तर म्हणा: जादूगाराने मला अडवले आहे. तो असा असताना, त्याला एक मोठा प्राणी सापडला ज्याने लोकांना अडवले होते. तो म्हणाला: आज मी जादूगार चांगला आहे की भिक्षू. त्याने एक दगड घेतला आणि म्हणाला: हे देवा, जर भिक्षूचे प्रकरण तुम्हाला जादूगाराच्या प्रकरणापेक्षा जास्त प्रिय असेल तर जादूगार म्हणाला, "या प्राण्याला मार म्हणजे लोक पुढे जातील." म्हणून त्याने त्याला गोळी मारून मारले आणि लोक तिथून निघून गेले. मग तो साधूकडे आला आणि त्याला सांगितले. साधू त्याला म्हणाला, “माझ्या मुला, आज तू माझ्यापेक्षा चांगला आहेस. तुमची परिस्थिती मला दिसते तिथपर्यंत पोहोचली आहे आणि तुमची परीक्षा होईल. जर तुमची परीक्षा झाली तर मला दाखवू नका.” त्या मुलाने आंधळ्यांना आणि कुष्ठरोग्यांना बरे केले आणि सर्व प्रकारच्या आजारांवर उपचार केले. राजाच्या एका आंधळ्या साथीदाराने हे ऐकले, म्हणून त्याने त्याला अनेक भेटवस्तू आणल्या आणि म्हणाला, "जर तू मला बरे केलेस तर इथे जे काही आहे ते सर्व तुझे आहे." राजाने उत्तर दिले, "मी कोणालाही बरे करत नाही; फक्त देवच बरे करतो. जर तू देवावर विश्वास ठेवतोस तर मी देवाला बोलावेन आणि तो तुला बरे करेल." म्हणून त्याने देवावर विश्वास ठेवला आणि देवाने त्याला बरे केले. राजा आला आणि नेहमीप्रमाणे त्याच्या शेजारी बसला. राजाने त्याला विचारले, "तुला कोणी दृष्टी परत दिली?" राजा म्हणाला, माझ्या प्रभू. तो म्हणाला: माझ्याशिवाय तुझा कोणी स्वामी आहे का? तो म्हणाला: माझा प्रभू आणि तुझा प्रभू अल्लाह आहे. म्हणून त्याने त्याला पकडले आणि तो मुलाला दाखवून देईपर्यंत त्याला छळत राहिला. मुलाला आणण्यात आले आणि राजा त्याला म्हणाला: माझ्या मुला, तुझी जादू इतकी वाढली आहे की तू आंधळ्यांना आणि कुष्ठरोग्यांना बरे करतोस आणि तू हे आणि ते करतोस. तो म्हणाला: मी कोणालाही बरे करत नाही; फक्त अल्लाहच बरे करतो. म्हणून त्याने त्याला पकडले आणि तो त्याला छळत राहिला जोपर्यंत त्याने दाखवून दिले नाही. साधूला आणण्यात आले आणि त्याला सांगण्यात आले: "तुझ्या धर्मातून परत जा." त्याने नकार दिला, म्हणून त्याने एक स्केलपेल मागवले आणि ते त्याच्या डोक्याच्या भागात ठेवले आणि त्याचे दोन्ही भाग आत पडेपर्यंत ते फाडले. मग राजाच्या दरबारीला आणण्यात आले आणि त्याला सांगण्यात आले: "तुमच्या धर्मापासून परत जा." त्याने नकार दिला, म्हणून त्याने त्याच्या डोक्याच्या भागात तो शिंग ठेवला आणि त्याच्या दोन्ही बाजू आत पडल्यापर्यंत तो शिंगाने तो फाडला. मग मुलाला आणण्यात आले आणि त्याला सांगण्यात आले: त्याने नकार दिला, म्हणून त्याने त्याला त्याच्या काही साथीदारांच्या स्वाधीन केले आणि म्हणाला, “त्याला अमुक डोंगरावर घेऊन जा आणि त्याच्यासोबत डोंगरावर चढा.” जेव्हा तुम्ही वर पोहोचाल, जर त्याने त्याचा धर्म सोडला तर तेवढेच, पण चांगले, नाहीतर त्याला खाली फेकून द्या. म्हणून ते त्याला घेऊन त्याच्यासोबत डोंगरावर गेले. तो म्हणाला, "हे देवा, तू जे काही करू इच्छितो ते मला पुरे कर." त्यांच्या पायाखाली डोंगर हादरला आणि ते खाली पडले. तो चालत राजाकडे आला. राजाने त्याला विचारले, "तुझ्या साथीदारांचे काय झाले?" तो म्हणाला, "देव मला त्यांच्याविरुद्ध पुरेसा करो." म्हणून त्याने त्याला त्याच्या काही साथीदारांच्या स्वाधीन केले, ते म्हणाले, “त्याला घेऊन नावेत बसवा आणि समुद्राच्या मध्यभागी ठेवा. जर त्याने त्याचा धर्म सोडला तर ठीक आहे, पण ते चांगले नाही, आणि त्याला हाकलून लावा.” म्हणून त्यांनी त्याला धरले आणि तो म्हणाला, "हे देवा, तुला जे काही हवे ते त्यांच्याविरुद्ध पुरे कर." म्हणून जहाज उलटले आणि ते बुडाले. मग तो राजाकडे चालत आला आणि राजाने त्याला विचारले, "तुझ्या साथीदारांचे काय झाले?" तो म्हणाला, "त्यांच्याविरुद्ध देव मला पुरेसा झाला." म्हणून तो राजाला म्हणाला, “मी तुला जे सांगतो ते करेपर्यंत तू माझ्याशी लढणार नाहीस.” तो म्हणाला, "आणि ते काय आहे?" तो म्हणाला, “लोकांना एका मैदानावर गोळा करा आणि मला झाडाच्या खोडावर वधस्तंभावर चढवा. मग माझ्या भात्यातून एक बाण घे, आणि तो बाण धनुष्याच्या दोरीत ठेव, आणि म्हणा, 'देवाच्या नावाने, त्या मुलाच्या स्वामी, आणि मला मार, कारण जर तू असे केलेस तर तू मला मारशील.' म्हणून त्याने लोकांना एका मैदानावर एकत्र केले आणि त्याला झाडाच्या खोडावर वधस्तंभावर खिळले. मग त्याने त्याच्या भात्यातून एक बाण काढला आणि तो बाण धनुष्याच्या दोरीत ठेवला. मग तो म्हणाला: देवाच्या नावाने, मुलाच्या स्वामी. मग त्याने त्याला बाण मारला आणि बाण त्याच्या कानशिलावर पडला. मग त्याने बाणाच्या जागी आपला हात त्याच्या कानाच्या टोकावर ठेवला आणि तो मरण पावला. म्हणून लोक म्हणाले: आम्ही विश्वास ठेवतो. मुलाच्या स्वामीची शपथ, आम्ही मुलाच्या स्वामीवर विश्वास ठेवतो, आम्ही मुलाच्या स्वामीवर विश्वास ठेवतो. म्हणून राजाला आणण्यात आले आणि त्याला विचारण्यात आले: तू कशाची काळजी घेत होतास ते पाहिले का? देवाची शपथ, तुमची सावधगिरी तुमच्यावर आली आहे. जनतेने विश्वास ठेवला आहे. म्हणून त्याने रस्त्यांच्या तोंडावर खंदक खोदण्याचा आदेश दिला आणि ते खणण्यात आले आणि शेकोटी पेटवण्यात आली. तो म्हणाला: जो कोणी आपला धर्म सोडत नाही, त्याला त्यात जाळून टाका. किंवा त्याला म्हटले गेले: आत जा. म्हणून त्यांनी असेच केले, जोपर्यंत ती स्त्री आणि तिचा मुलगा तिच्यासोबत नव्हते, आणि ती त्यात पडण्यास कचरत होती, म्हणून मुलगा तिला म्हणाला: आई, धीर धर, कारण तू योग्य मार्गावर आहेस.
[صحيح] - [رواه مسلم] - [صحيح مسلم - 3005]

Explanation

त्याने अल्लाहच्या मेसेंजर (अल्लाहचे शांती आणि आशीर्वाद त्याच्यावर असो) ला सांगितले की मी लोकांचा राजा आहे आणि त्याच्यासोबत एक जादूगार होता, म्हणून जादूगार राजाला म्हणाला: मी म्हातारा झालो आहे, म्हणून एका तरुणाला जादू शिकवण्यासाठी माझ्याकडे पाठवा. म्हणून राजाने त्याला शिकवण्यासाठी एका तरुणाला पाठवले. जेव्हा जेव्हा तो तरुण जादूगाराकडे जायचा तेव्हा वाटेत एक साधू असायचा. एकदा मी त्यांच्या शेजारी बसून त्यांचे भाषण ऐकले आणि मला ते आवडले. जेव्हा जेव्हा तो जादूगाराकडे यायचा तेव्हा तो त्या साधूजवळून जात असे आणि त्याच्या शेजारी बसत असे. तो जेव्हा जेव्हा जादूगाराकडे यायचा तेव्हा तो त्याला उशिरापर्यंत मारहाण करायचा. त्याने याबद्दल भिक्षूकडे तक्रार केली, तो म्हणाला: जर तुम्हाला जादूगाराची भीती वाटत असेल तर सांगा: माझ्या कुटुंबाने मला थांबवले. आणि जर तुम्हाला तुमच्या कुटुंबाची भीती वाटत असेल तर म्हणा: जादूगाराने मला थांबवले आहे. तो असाच असताना, त्याला एक प्रचंड प्राणी दिसला जो लोकांना तिथून जाण्यापासून रोखत होता. तो म्हणाला: आज मला कळेल की जादूगार चांगला आहे की साधू. म्हणून त्याने एक दगड घेतला आणि म्हणाला: हे देवा, जर तुला जादूगाराच्या आज्ञेपेक्षा साधूची आज्ञा जास्त प्रिय असेल तर या प्राण्याला मार म्हणजे लोक मरतील. म्हणून त्याने ते फेकले आणि मारले आणि लोक मेले. मग तो साधूकडे आला आणि त्याला सांगितले, आणि साधूने त्याला म्हटले: बेटा, आज तू माझ्यापेक्षा चांगला आहेस. मी जे पाहतो ते तुमच्यापर्यंत पोहोचले आहे आणि तुमची परीक्षा होईल. जर तुम्हाला मोह झाला असेल तर ते मला दाखवू नका. या मुलाने अल्लाहच्या आज्ञेने आंधळे आणि कुष्ठरोगी बरे केले आणि सर्व आजार बरे केले. जेव्हा राजाच्या एका साथीदाराने त्या माणसाची दृष्टी गेली असल्याची बातमी ऐकली तेव्हा तो त्याच्याकडे अनेक भेटवस्तू घेऊन आला. तो मुलाला म्हणाला: जर तू मला बरे केलेस तर या सर्व भेटवस्तू तुझी आहेत. तो म्हणाला: मी कोणालाही बरे करत नाही, फक्त अल्लाहच बरे करतो. जर तुम्ही अल्लाहवर विश्वास ठेवत असाल तर मी अल्लाहला हाक मारेन आणि तो तुम्हाला बरे करेल. म्हणून त्याने अल्लाहवर विश्वास ठेवला आणि अल्लाहने त्याला बरे केले. मग तो राजाकडे आला आणि तो बसला असताना त्याच्या शेजारी बसला. राजा त्याला म्हणाला: तुझी दृष्टी कोणी परत आणली? तो म्हणाला: माझ्या रब्ब. तो म्हणाला: माझ्याशिवाय तुमचा कोणी रब्ब आहे का? तो म्हणाला: माझा आणि तुमचा रब्ब अल्लाह आहे. म्हणून तो तिला घेऊन गेला आणि तिने त्याला मुलगा दाखवेपर्यंत तिचा छळ केला. मग त्या मुलाला आणण्यात आले आणि राजा त्याला म्हणाला: बेटा, तुझी जादू इतकी वाढली आहे की तू आंधळ्यांना आणि कुष्ठरोग्यांना बरे करू शकतोस, आणि तू ते करतोस आणि करतोस. तो म्हणाला: मी कोणालाही बरे करत नाही, फक्त अल्लाहच बरे करतो. म्हणून तो तिला घेऊन गेला आणि तिने साधूला इशारा करेपर्यंत तिचा छळ केला. साधूला आणण्यात आले आणि सांगण्यात आले: तुमचा धर्म परत द्या. त्याने नकार दिला, म्हणून त्याने करवत मागवली, ती त्याच्या डोक्याच्या मध्यभागी ठेवली आणि ती अर्धी कापली. मग राजाच्या साथीदाराला आणण्यात आले आणि त्याला त्याच्या धर्मापासून परत जाण्यास सांगण्यात आले. जेव्हा त्याने नकार दिला तेव्हा त्याच्या डोक्यावर करवत ठेवण्यात आली आणि त्याचे दोन भाग करण्यात आले. मग त्या मुलाला आणण्यात आले आणि त्याचा धर्म सोडण्यास सांगितले, पण त्याने नकार दिला, म्हणून त्याने त्याला त्याच्या साथीदारांपैकी तीन ते दहा पुरुषांच्या स्वाधीन केले. तो (सल्लल्लाहु अलैहि वसल्लम) म्हणाला: त्याला अशा डोंगरावर घेऊन जा आणि त्याच्यासोबत डोंगरावर चढा. जेव्हा तुम्ही वर पोहोचाल, जर त्याने त्याचा धर्म सोडला तर त्याला खाली फेकून द्या. म्हणून ते त्याच्याबरोबर गेले आणि त्याच्याबरोबर डोंगरावर चढले. तो मुलगा म्हणाला: हे अल्लाह, तुला पाहिजे तिथे मला त्यांच्यापासून वाचव. डोंगर हादरला आणि जोरात हालला आणि ते खाली पडले. तो राजाकडे चालत गेला. राजा त्याला म्हणाला: तुझ्या साथीदारांचे काय झाले? तो म्हणाला: अल्लाहने मला त्यांच्यापासून वाचवले. त्याने (सल्लल्लाहु अलैहि वसल्लम) त्याला त्याच्या साथीदारांच्या एका गटाच्या स्वाधीन केले आणि म्हटले: त्याला घेऊन जा आणि एका लहान होडीत बसवा आणि समुद्राच्या मध्यभागी घेऊन जा. जर त्याने त्याचा धर्म सोडला तर ठीक आहे. नाहीतर, समुद्रात फेकून द्या. म्हणून त्यांनी त्याला पकडले आणि तो म्हणाला: हे अल्लाह, तुला पाहिजे त्या मार्गाने मला त्यांच्यापासून वाचव. मग बोट उलटली आणि ते बुडाले, आणि तो राजाकडे आला. राजा त्याला म्हणाला: तुझ्या साथीदारांचे काय झाले? तो म्हणाला: अल्लाहने मला त्यांच्यापासून वाचवले. तो मुलगा राजाला म्हणाला: मी जे सांगतो ते तू केल्याशिवाय तू मला मारू शकत नाहीस. तो म्हणाला: ते काय आहे? तो म्हणाला: लोकांना एका प्रमुख ठिकाणी एकत्र करा आणि मला झाडाच्या खोडावर वधस्तंभावर चढवा. मग माझ्या भात्यातून एक बाण घे आणि तो बाण धनुष्याच्या हातावर ठेव. मग म्हणा: अल्लाहच्या नावाने, त्या मुलाच्या स्वामी, मग मला गोळी घाला. जर तू असं केलंस तर तू मला मारून टाकशील. म्हणून त्याने लोकांना एकत्र केले आणि त्याला झाडाच्या खोडावर वधस्तंभावर खिळले. मग त्याने त्याच्या भात्यातून एक बाण काढला आणि तो बाण धनुष्याच्या मध्यभागी ठेवला. मग तो म्हणाला: देवाच्या नावाने, त्या मुलाच्या स्वामीच्या नावाने, मग त्याने त्याला गोळी मारली. बाण त्याच्या डोळ्यात आणि कानात घुसला. त्याने बाण जिथे होता तिथे हात घातला आणि तो मेला. लोक म्हणाले: आम्ही त्या मुलाच्या रब्बावर विश्वास ठेवतो, आम्ही त्या मुलाच्या रब्बावर विश्वास ठेवतो, आम्ही त्या मुलाच्या रब्बावर विश्वास ठेवतो. मग राजाला आणण्यात आले आणि विचारण्यात आले: तुला कशाची भीती वाटत होती ते तू पाहिलेस का? अल्लाहची शपथ, ज्याची मला भीती होती तीच तुमच्या बाबतीत घडली आहे: लोक या मुलाचे अनुसरण करतील आणि त्याच्या पालनकर्त्यावर विश्वास ठेवतील. म्हणून त्याने रस्त्यांच्या प्रवेशद्वारांवर जमिनीत मोठे आयताकृती खड्डे खोदण्याचा आणि त्यामध्ये आग लावण्याचा आदेश दिला आणि तो म्हणाला: "जो कोणी आपला धर्म सोडत नाही त्याला त्यात टाका." म्हणून त्यांनी राजाने आज्ञा केल्याप्रमाणे केले, जोपर्यंत एक स्त्री तिच्या लहान मुलाला घेऊन आली आणि ती जिथे होती तिथेच राहिली, तिला अग्नीत जाणे आवडत नव्हते. म्हणून त्याचा तरुण मुलगा त्याला म्हणाला: अरे आई, धीर धर कारण तू योग्य मार्गावर आहेस.

Benefits from the Hadith

1. संतांच्या चमत्कारांचे पुरावे, ज्यात एका मुलाच्या गोळीने त्या महाप्राण्याला मारणे, मुलाच्या प्रार्थनेचे दोनदा उत्तर देणे आणि एका बाळाचे भाषण यांचा समावेश आहे.
2. विजय त्यांचाच असतो जो अल्लाहवर विश्वास ठेवतो.
3. धर्मातील संयम आणि चिकाटीबद्दल आदराचे विधान.
4. लहान वयात शिकण्यात शहाणपण असते. कारण तरुण लोक बहुतेकदा मोठ्या लोकांपेक्षा लवकर लक्षात ठेवतात.
5. या मुलाच्या श्रद्धेची ताकद, आणि तो त्याच्या श्रद्धेपासून डगमगणार नाही किंवा बदलणार नाही.
6. गरजू जेव्हा त्याला हाक मारतो तेव्हा अल्लाह सर्वशक्तिमान त्याची हाक स्वीकारतो.
7. मुस्लिमांच्या हितासाठी एखादी व्यक्ती स्वतःला फसवू शकते. या तरुणाने राजाला असे काही सांगितले जे त्याला मारून टाकेल आणि त्याचे आयुष्य उद्ध्वस्त करेल. त्याने आपल्या भात्यातून एक बाण घ्यावा, तो धनुष्यात ठेवावा आणि म्हणावे: अल्लाहच्या नावाने, जो तरुणांचा स्वामी आहे.
8. युद्ध इत्यादींमध्ये खोटे बोलण्याची आणि विनाशापासून स्वतःचे रक्षण करण्याची परवानगी.
9. एखाद्या आस्तिकाची परीक्षा त्याच्या श्रद्धेच्या प्रामाणिकपणाने आणि सत्य बोलण्यात त्याच्या दृढतेने होते, जरी त्यासाठी त्याला आपला जीव गमवावा लागला तरी.
10. अल्लाहला बोलावण्यासाठी आणि सत्य प्रकट करण्यासाठी त्याग करा.
11. सेवकांची हृदये अल्लाहच्या हातात आहेत, म्हणून तो ज्याला इच्छितो त्याला मार्गदर्शन करतो आणि ज्याला इच्छितो त्याला दिशाभूल करतो. मुलाला जादूगाराच्या हातात आणि पीडित राजाच्या काळजीत असताना मार्गदर्शन करण्यात आले.
12. सर्वशक्तिमान अल्लाहला प्रार्थना करणे परवानगी आहे की त्याने सेवकाला असे चिन्ह दाखवावे ज्याद्वारे त्याला योग्य काय आहे हे कळेल आणि त्याला खात्री मिळेल.
13. श्रद्धावान अल्लाहने त्यांना दिलेल्या सर्व गोष्टींचा वापर करतात आणि त्याने त्यांना दिलेल्या गोष्टींचा वापर त्याच्या धर्माची सेवा करण्यासाठी आणि लोकांना त्याच्या मार्गाकडे बोलावण्यासाठी करतात.
14. विनाशाची कारणे अल्लाहच्या हातात आहेत. जर त्याची इच्छा असेल तर तो त्यांच्यावर कारवाई करेल आणि जर त्याची इच्छा असेल तर तो त्यांना नष्ट करेल.
15. अविश्वासू लोकांकडे त्यांच्या श्रद्धेचे समर्थन करण्यासाठी युक्तिवाद आणि पुरावे कमी नसतात, तर त्यांच्या अविश्वासाचे कारण हट्टीपणा आणि अहंकार असते.
16. जगातील सुखे टिकवून ठेवण्यासाठी अत्याचारी आणि अत्याचारी सर्व मानवांना मारण्यास तयार असतात.
17. जे लोक चूक करतात त्यांना अल्लाह अशी शिक्षा देतो जिथे त्यांना अपेक्षा नसते. जेव्हा लोकांनी त्या मुलाची दृढता, त्याच्या आवाहनाचे सत्य आणि अल्लाहच्या फायद्यासाठी त्याची निंदेची निर्भयता पाहिली तेव्हा त्यांनी त्याच्या प्रभूवर विश्वास ठेवला.
18. येशू व्यतिरिक्त, पाळण्यात बोलणारे देखील होते. हे हदीस अल्लाहचे मेसेंजर (सल्लल्लाहु अलैहि वसल्लम) यांच्या म्हणण्याचे स्पष्टीकरण देते: "फक्त तिघेच फुलात बोलले..." त्यांनी (सल्लल्लाहु अलैहि वसल्लम) त्यांचा उल्लेख केला आणि त्यांना इस्रायलच्या मुलांपुरते मर्यादित ठेवले, इतर कोणीही नाही.