حديث: هنگامی که راه می‌رفتم، ناگهان صدایی از آسمان شنیدم، پس چشمانم را بلند کردم، ناگاه آن فرشته‌ای که در حرا نزد من آمده بود [= جبرئیل] را دیدم

عَنْ أبي سَلَمَةَ بْنِ عَبْدِ الرَّحْمَنِ أَنَّ جَابِرَ بْنَ عَبْدِ اللَّهِ الأَنْصَارِيِّ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُمَا قَالَ: وَهُوَ يُحَدِّثُ عَنْ فَتْرَةِ الوَحْيِ، فَقَالَ فِي حَدِيثِهِ:
«بَيْنَا أَنَا أَمْشِي إِذْ سَمِعْتُ صَوْتًا مِنَ السَّمَاءِ، فَرَفَعْتُ بَصَرِي، فَإِذَا المَلَكُ الَّذِي جَاءَنِي بِحِرَاءٍ جَالِسٌ عَلَى كُرْسِيٍّ بَيْنَ السَّمَاءِ وَالأَرْضِ، فَرُعِبْتُ مِنْهُ، فَرَجَعْتُ فَقُلْتُ: زَمِّلُونِي، فَأَنْزَلَ اللَّهُ تَعَالَى: {يَا أَيُّهَا المُدَّثِّرُ1 قُمْ فَأَنْذِرْ} [المدثر: 2] إِلَى قَوْلِهِ {وَالرُّجْزَ فَاهْجُرْ} [المدثر: 5]. فَحَمِيَ الوَحْيُ وَتَتَابَعَ».
[صحيح] - [متفق عليه] - [صحيح البخاري: 4]

این ترجمه نیاز به بررسی و تدقیق بیشتر دارد.

از ابوسلمه بن عبدالرحمن روایت است که جابر بن عبدالله انصاری (رضی الله عنهما) گفت: او از فترۀ وحی سخن می‌گفت و در حدیث خود گفت:
«هنگامی که راه می‌رفتم، ناگهان صدایی از آسمان شنیدم، پس چشمانم را بلند کردم، ناگاه آن فرشته‌ای که در حرا نزد من آمده بود [= جبرئیل] را دیدم که بر کرسی‌ای میان آسمان و زمین نشسته بود، پس سخت هراسان شدم و بازگشتم و گفتم: مرا بپوشانید! پس الله متعال این آیات را نازل فرمود: {يَا أَيُّهَا المُدَّثِّرُ1 قُمْ فَأَنْذِرْ}[المدثر: 2]، "ای جامه‌ به‌خود پیچیده! برخیز و هشدار ده... تا آنجا که می‌فرماید: {وَالرُّجْزَ فَاهْجُرْ}[المدثر: 5]، و از پلیدی دوری کن"، و از آن پس وحی پیوسته و مستمر نازل شد».
[صحیح] - [متفق علیه] - [صحیح بخاری - 4]

توضیح

پیامبر اکرم (صلی الله علیه وسلم) در حالی که از توقف موقت و حبس وحی در آغاز بعثت خود سخن می‌فرمودند خبر می دهد: «هنگامی که در کوچه‌های مکه راه می‌رفتم، ناگاه صدایی از آسمان شنیدم. پس دیدگانم را بلند کردم، ناگاه آن فرشته‌ای [جبرئیل] که در غار حرا بر من نازل شده بود را دیدم که بر کرسی‌یی میان آسمان و زمین نشسته است. پس دچار ترس و وحشت شدم، به سوی خانه بازگشتم و گفتم: مرا در جامه‌ای بپیچید. آنگاه الله متعال نازل فرمود: ای جامه به خود پیچیده! برخیز [برای دعوت] و هشدار ده کسانی را که به رسالت تو ایمان نیاورده‌اند. و پروردگارت را که معبود توست، به بزرگی یاد کن و او را ستایش و عظمت بدار. «و لباس‌هایت را [از هر ناپاکی] پاک کن، و از پرستش بتان و هر پلیدی روی گردان و دوری کن» پس از آن، وحی استوار و پیوسته گردید.

از فوائد حدیث

1. قطع کوتاه مدت وحی از پیامبر (صلی الله علیه وسلم) اندکی پس از نزول آیات آغازین سوره علق {اقْرَأْ}.
2. جواز بازگویی سختی‌هایی که پس از رفع آنها به انسان رسیده است، به عنوان شکری برای الله متعال.
3. نخستین آیاتی که پس از نزول «اقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّكَ الَّذِي خَلَقَ» فرود آمد، آیات سوره مُدَّثِّر بود که با «يَا أَيُّهَا الْمُدَّثِّرُ» آغاز می‌شود.
4. فضیلت و تفضل الله سبحان و تعالی بر پیامبرش (صلی الله علیه وسلم) که وحی خود را بی‌وقفه و پیوسته بر او نازل فرمود، تا زمانی که از این جهان رخت بربست.
5. وجوب قیام به دعوت به سوی الله متعال، و هشدار دادن به دوری‌کنندگان [از حق] و بشارت دادن به فرمانبرداران.
6. واجب بودن پاکیزه‌سازی لباس برای نماز، که مستند آن قول الله متعال است: «وَثِيَابَكَ فَطَهِّرْ» (و لباس‌هایت را پاک کن).
7. واجب بودن ایمان به فرشتگان و آنچه الله متعال آنان را بر آن توانایی داده است، از اعمال و غیره.