بروز رسانی: ترغیب و تشویق به نعمت های بهشت و ترهیب و ترساندن از عذاب دردناک دوزخ

عن أنس بن مالك رضي الله عنه مرفوعاً: «يُؤتى بأنعم أهل الدنيا من أهل النار يوم القيامة، فَيُصْبَغُ في النار صَبْغَةً، ثم يقال: يا ابن آدم، هل رأيت خيرًا قطُّ؟ هل مَرَّ بك نَعِيمٌ قطُّ؟ فيقول: لا والله يا رب، وَيُؤْتَى بأشدِّ الناس بُؤسًا في الدنيا من أهل الجَنَّة، فَيُصْبَغُ صَبْغَةً في الجنَّة، فيقال له: يا ابن آدم، هل رأيت بُؤسًا قط؟ هل مَرَّ بك شِدَّةٌ قط؟ فيقول: لا والله، ما مَرَّ بي بُؤْسٌ قطٌّ، ولا رأيت شِدةً قَطُّ».
[صحيح] - [رواه مسلم]

از انس بن مالک رضی الله عنه روایت است که رسول الله صلى الله عليه وسلم فرمودند: «يُؤْتَى بَأَنْعَمِ أَهْلِ الدُّنْيَا مِن أَهْلِ النَّارِ يَوْمَ الْقِيَامَةِ، فَيُصْبَغُ فِي النَّارِ صَبْغَةً، ثُمَّ يُقَالُ: يا ابْنَ آدَمَ، هَلْ رَأَيْتَ خيراً قَطُّ؟ هَلْ مَرَّ بِكَ نَعيمٌ قَطُّ؟ فيقول: لا واللَّه يارَبِّ. وَيُؤْتَى بأَشَدِّ النَّاسِ بُؤْساً في الدُّنْيَا مِنْ أَهْلِ الجَنَّةِ، فَيُصْبَغُ صَبْغَةً في الجَنَّةِ، فَيُقَالُ لَهُ: يا ابْنَ آدَمَ، هَلْ رَأَيْتَ بُؤْساً قَطُّ؟ هَلْ مَرَّ بِكَ شِدَّةٌ قَطُّ؟ فيقولُ: لا وَاللَّه، مَا مَرَّ بِي بُؤْسٌ قَطُّ، وَلا رَأَيْتُ شِدَّةً قَطُّ»: «روز قيامت آسوده ترين و برخوردارترين فرد از نعمت ها در دنیا را می آورند که از دوزخیان است و يک بار در دوزخ غوطه می دهند؛ آنگاه به او گفته می شود: ای فرزندِ آدم، آيا هرگز خوشی و خيری ديده ای؟ آيا هرگز نعمتی به تو رسيده است؟ و او می گويد: ای پروردگار من، به الله سوگند، خير. و فقيرترين شخصی را که بيش از همه ی مردم در دنيا رنج و سختی کشيده و سزاوار بهشت شده، می آورند و يک بار در بهشت غوطه می دهند و سپس به او گفته می شود: ای فرزندِ آدم، آيا هرگز رنج و فقری ديده ای؟ آيا هرگز سختی ای بر تو گذشته است؟ و او - در پاسخ - می گويد: نه، به الله سوگند هرگز ناراحتی و رنجی بر من نگذشته است؛ هرگز سختی نديده ام».
[صحیح است] - [به روایت مسلم]

شرح

در روز قیامت آسوده ترین و برخوردارترین فرد از نعمت ها در دنیا را می آورند که از دوزخیان است و او را یک بار در جهنم غوطه ور می کنند تا گرما و شعله ها و سموم دوزخ را احساس کند؛ مواردی که با دیدن آنها نعمت های دنیا را از یاد می برد؛ در این هنگام الله متعال که از حال و وضع وی داناتر است، از او می پرسد که آیا هرگز خیر و خوبی را دیده است؟ آیا اصلا نعمتی داشته است؟ و او که وضعیت دوزخ را دیده و سنجیده می گوید: ای پروردگار من، به الله سوگند، خير. در مقابل کسی از اهل دنیا را می آورند که بیشترین سختی و مشقت و فقر و نیاز را در دنیا داشته است و اهل بهشت می باشد؛ و او را در بهشت غوطه می دهند؛ که در اثر آن تمام مشکلات و سختی ها و فقر و نیازمندی هایی را که در دنیا با آنها دست و پنجه نرم می کرده، از یاد می برد؛ چون لذت های وصف نشدنی را می بیند که در انتظارش می باشند؛ در این هنگام الله متعال که به حال و وضع وی داناتر است از او می پرسد: ای فرزند آدم؛ آيا هرگز رنج و فقری ديده ای؟ آيا هرگز سختی ای بر تو گذشته است؟ و او در پاسخ می گوید: نه به الله سوگند؛ هرگز رنج و سختی و فقری بر من نگذشته است.