فەرموودە: هیچ یەکێک لە ئێوە خواردنەوە نەخواتەوە، ئەوەى لە بیری چوو؛ با بڕشێتەوە

عن أنسٍ رضي الله عنه عن النبيِّ صلى الله عليه وسلم : أَنَّهُ نَهَى أَنْ يَشْرَبَ الرجلُ قَائِمًا. قال قَتَادَةُ: فقلنا لأنسٍ: فالأَكْلُ؟ قال: ذلك أَشَرُّ - أو أَخْبَثُ. وفي رواية: أَنَّ النبيَّ صلى الله عليه وسلم زَجَرَ عن الشُّرْبِ قائمًا. عن أبي هريرة رضي الله عنه مرفوعاً: «لَا يَشْرَبَنَّ أَحَدٌ منكم قَائِمًا، فمن نَسِيَ فَلْيَسْتَقِئْ».
[صحيح] - [حديث أنس رضي الله عنه: رواه مسلم. حديث أبي هريرة رضي الله عنه: رواه مسلم]

ئەم وەرگێڕاوە پێویستی بە پێداچوونەوە و وردبوونەوەی زیاتر هەیە.

لە ئەنەسەوە -ڕەزای خوای لێبێت- دەڵێت: «پێغەمبەر -صلى اللە علیە وسلم- نەهی کردووە لە خواردنەوە بە پێوە». قەتادە دەڵێت: ووتمان بە ئەنەس: ئەی چی سەبارەت بە خواردن؟ ووتی: ئەوە شەڕترە یان بێزراوترە (پیسترە). ولە گێڕانەوەیەکدا: «پێغەمبەر -صلى اللە علیە وسلم- ڕێگری کردووە لە خواردنەوە بە پێوە». لە ئەبی هورەیرەوە -ڕەزای خوای لێبێت- کە پێغەمبەر -صلى اللە علیە وسلم- دەفەرموێت: «هیچ یەکێک لە ئێوە خواردنەوە نەخواتەوە، ئەوەى لە بیری چوو؛ با بڕشێتەوە».
صەحیحە - موسلیم گێڕاویەتیەوە به گیڕانەوەی خۆی

شیکردنەوە

ئەنەس -ڕەزای خوای لێبێت- دەڵێت: پێغەمبەر -صلى اللە علیە وسلم- نەهی کردووە لە خواردنەوە بە پێوە. قەتادەی کوڕی دیعامەی دەوسی -ڕەحمەتی خواى لێبێت- دەڵێت: ووتمان بە ئەنەس: ئەی چی سەبارەت بە خواردن بە پێوە؟ ووتی: ئەوە لە پێشترە؛ شەڕترە یان بێزراوترە (پیسترە). پێغەمبەر -صلى اللە علیە وسلم- ڕێگری کردووە لە خواردنەوە بە پێوە. پێغەمبەر -صلى اللە علیە وسلم- نەهی کردووە لە خواردنەوە بە پێوە، وهەرکەسێک لە بیری چوو وبە پێوە خواردن یان خواردنەوەى خوارد؛ ئەوا سونەتە بڕشێتەوە و واجب نییە، وگوناهبار نابێـت؛ چونکە خواردن یان خواردنەوە بە پێوە مەکروهە وحەرام نییە، وئەم نەهی کردنە لە خواردن و خواردنەوە بە پێوە نیشانەى خۆبەگەورەزانین وشانازی کردنی تێدایە وهەروەها لەوەیە بەکەمدانانى نیعمەتی تێدا بێـت وجگە لەمەش زیان بە تەندروستی دەگەیەنێت هەروەکو لە زانستی سەردەمدا ئەم ڕاستیە سەلمێنراوە.