عن جابر بن عبد الله رضي الله عنهما قال: كان جِذْعٌ يقوم إليه النبي صلى الله عليه وسلم يعني في الخطبة - فلما وُضعَ المنبر سمعنا للجِذْعِ مثل صوت العِشَارِ، حتى نزل النبي صلى الله عليه وسلم فوضع يده عليه فَسَكَنَ. وفي رواية: فلما كان يوم الجمعة قعد النبي صلى الله عليه وسلم على المنبر، فصاحت النخلة التي كان يخطب عندها حتى كادت أن تَنْشَقُّ، وفي رواية: فصاحت صِيَاحَ الصبي، فنزل النبي صلى الله عليه وسلم حتى أخذها فَضَمَّها إليه، فجعلت تَئِنُّ أَنِينَ الصبي الذي يُسَكَّتُ حتى اسْتَقَرَّتْ، قال: «بَكَتْ على ما كانت تسمع من الذِّكْرِ».
[صحيح] - [رواه البخاري]
المزيــد ...
لە جابری کوڕی عبداللەوە -ڕەزای خوای لێبێت- دەڵێت: «پێغەمبەر -صلى اللە علیە وسلم- لەسەر قەدێکی دارخورما دەوەستا لە کاتی وتاردا، کاتێک مینبەرێکی بۆ دانرا، گوێمان لێبوو کە قەدی دارخورماکە دەنگێکی لێوە دێت وەکو دەنگی وشتر، هەتا پێغەمبەر -صلى اللە علیە وسلم- (لەسەر مینبەرەکە) دابەزی ودەستی لەسەری دانا (بۆیە) بێدەنگ بوویەوە». ولە گێڕانەوەیەکدا: «لە ڕۆژی جومعەدا، پێغەمبەر -صلى اللە علیە وسلم- لەسەر مینەر دانیشت، (قەدی) دارخورماکە دەستی کرد بە گریان هەتاوەکو خەریک بوو لەت لەت بێت». ولە گێڕانەوەیەکدا: «گریا (وهاواری کرد) وەکو گریانی منداڵ، پێغەمبەر -صلى اللە علیە وسلم- دابەزی وباوەشی پێدا کرد، بەردەوام دەگریا وەکو گریانی منداڵ کە هێور دەکرێتەوە هەتا بێدەنگ دەبێت»، فەرمووی: «گریا بەهۆی ئەو زیکرەی دەیبیست (کە لە نزیکی دەووترا)».
[صەحیحە] - [بوخاری گێڕاویەتیەوە]
پێغەمبەر -صلى اللە علیە وسلم- لەسەر قەدێکی دارخورما دەوەستا لە کاتی وتاردا، وکاتێک مینبەرێکی بۆ دروستکرا وچیتر لەسەر قەدی دارخورماکە وتاری نەدا، گوێیان لە دەنگی گریانی قەدی دارخورماکە بوو؛ گریا بەهۆی ئەو زیکرەی دەیبیست (کە لە نزیکی دەووترا) چونکە چیتر لە نزیکی ناووترێت، پێغەمبەر -صلى اللە علیە وسلم- (لەسەر مینبەرەکە) دابەزی ودەستی لەسەری دانا (بۆیە) بێدەنگ بوویەوە. ولە گێڕانەوەیەکدا: قەدی دارخورماکە گریا (وهاواری کرد) وەکو گریانی منداڵ، پێغەمبەر -صلى اللە علیە وسلم- دابەزی وباوەشی پێدا کرد هەتا بێدەنگ بوویەوە، وئەمە لە وتاری ڕۆژی جومعەدا بوو.