بروز رسانی: رسول الله صلی الله علیه وسلم در تقسیم شب ها و سپری کردن شب ها نزد ما همسرانش، عدالت را رعایت می کرد و یکی را بر دیگری ترجیح نمی داد؛ کمتر روزی بود که از همه ی ما سر نزند؛ و روزانه از همه ی ما سر می زد و با ما انس می گرفت و ملاعبت داشت، بدون اینکه با یکی از ما همبستر شود؛ تا اینکه نوبت همسری می رسید که روز او بود و شب را نزد او سپری می کرد.

عن عروة قال: قالت عائشة رضي الله عنها : «يا ابن أختي كان رسول الله صلى الله عليه وسلم لا يُفضِّل بعضنا على بعض في القَسْم، مِنْ مُكْثِه عندنا، وكان قَلَّ يومٌ إلا وهو يَطُوف عليْنا جميعًا، فَيَدْنُو مِنْ كلِّ امرأة مِنْ غَيْر مَسِيسٍ، حتى يَبْلُغ إلى التي هو يومُها فَيَبِيتُ عندها» ولقد قالت سَوْدة بنت زَمْعَة: حِينَ أسَنَّتْ وفَرِقَتْ أنْ يُفارِقَها رسول الله صلى الله عليه وسلم : يا رسول الله، يَوْمِي لعائشة، فَقَبِل ذلك رسول الله صلى الله عليه وسلم منها، قالت: نَقول في ذلك أَنْزَل الله تعالى وفي أَشْبَاهِها أُراه قال: {وإن امرأة خافت من بعلها نشوزًا} [النساء: 128].
[حسن] - [رواه أبو داود وأحمد]

از عروه روایت است که می گوید: ام المومنین عایشه رضی الله عنها گفت: ای خواهر زاده، رسول الله صلی الله علیه وسلم در تقسیم شب ها و سپری کردن شب ها نزد ما همسرانش، عدالت را رعایت می کرد و یکی را بر دیگری ترجیح نمی داد؛ کمتر روزی بود که از همه ی ما سر نزند؛ و روزانه از همه ی ما سر می زد و با ما انس می گرفت و ملاعبت داشت، بدون اینکه با یکی از ما همبستر شود؛ تا اینکه نوبت همسری می رسید که روز او بود و شب را نزد او سپری می کرد. و زمانی که سوده بنت زمعه رضی الله عنها پا به سن گذاشت و ترسید که رسول الله صلی الله علیه وسلم از وی جدا شود، گفت: ای رسول خدا، روز و نوبت من برای عایشه باشد؛ و رسول الله صلی الله علیه وسلم از او پذیرفت؛ عایشه می گوید: به نظرم این آیه در همین مورد و موارد مشابه نازل شد: «وَإِنِ امْرَأَةٌ خَافَتْ مِن بَعْلِهَا نُشُوزاً» [نساء: 128] «و اگر زنی از ناسازگاری یا روی گردانیِ شوهرش بیم داشت».
[حسن است] - [به روایت ابوداوود - به روایت احمد]

شرح

این حدیث بیانگر عدالت رسول الله صلی الله علیه وسلم در مورد همسرانش و در تقسیم شب ها بین آنها می باشد؛ اینکه هیچیک از آنها را بر دیگری ترجیح نمی داد؛ عایشه رضی الله عنها ذکر می کند که: رسول الله صلی الله علیه وسلم روزانه از همه ی همسرانش سر می زد و با آنها انس می گرفت و شوخی می کرد، بدون اینکه جماعی در میان باشد؛ تا به این صورت آرامش را به آنان هدیه دهد و رفتار نیکویی با آنان داشته باشد؛ آنگاه شب را نزد کسی می گذراند که نوبت او بود. زمانی که سوده بنت زمعه رضی الله عنها پا به سن گذاشت و ترسید که رسول الله صلی الله علیه وسلم از وی جدا شود، خواست تا در عصمت رسول الله صلی الله علیه وسلم باقی مانده و این فضل و شرف را از دست ندهد و همچنان یکی از امهات المومنین و همسران سید و سرور پیامبران باشد؛ بنابراین گفت: من نوبتم را به عایشه می دهم؛ و رسول الله صلی الله علیه وسلم از او پذیرفت. سپس عایشه رضی الله عنها ذکر می کند که این کلام الهی در چنین مواردی نازل شد که می فرماید: «وَإِنِ امْرَأَةٌ خَافَتْ مِن بَعْلِهَا نُشُوزاً أَوْ إِعْرَاضاً فَلاَ جُنَاْحَ عَلَيْهِمَا»: «و اگر زنی از ناسازگاری یا روی گردانیِ شوهرش بیم داشت، بر آن دو گناهی نیست که با [صرفنظر از برخی حقوق و وظایف] با یکدیگر آشتی کنند».