Hadis: «Bu sûretleri (resim ve heykelleri) yapanlar, kıyamet günü, "Bu yaptıklarınıza can verin, haydi!" diye azap edileceklerdir.»

عن ابن عمر رضي الله عنهما : أن رسول الله صلى الله عليه وسلم قال: «إن الذين يَصْنَعُون هذه الصُّور يُعَذَّبُونَ يوم القيامة، يُقال لهم: أَحْيُوا ما خَلَقْتُم».
[صحيح] - [متفق عليه]

İbn Ömer -radıyallahu anhumâ-'dan rivayet edildiğine göre Rasûlullah -sallallahu aleyhi ve sellem- şöyle buyurdu: «Bu sûretleri (resim ve heykelleri) yapanlar, kıyamet günü, "Bu yaptıklarınıza can verin, haydi!" diye azap edileceklerdir.»
[Sahih Hadis] - [Muttefekun Aleyh]

Şerh

Hadisin manası:İnsan yahut hayvan gibi canlı bir varlığın heykel ya da resim şeklinde suretini yapanlar bu yaptıklarından dolayı kıyamet günü azaba uğrayacaklar. Yaptıkları bu suretlerin değerli ya da değersiz olması bir şeyi değiştirmeyecek. Zira onlar böyle yaparak yüce Allah'ın yaratmasına benzetmek istemişklerdir. ‘’Onlara hadi hayat verin denilecektir.’’ ‘’Onlara vücut verdiğiniz gibi ruh da verin.’’ ‘’Bu yaptıklarınıza.’’ Allah Teâlâ’nın yarattığı şekle benzeyen bir suret yaptınız, eğer Allah’ın yarattığına suret olarak benzer şey yaptıysanız, hadi ona ruh üfleyin. Bu da Allah’ın yaratmasıyla yarış etmeleri sebebiyle alay etmek, azarlamak ve kınama babındandır. Ruh üflemeye güç yetiremedikleri için bu istenilen şeyi yerine getiremezler. Buhari ve Müslim’de Abdullah b. Abbas –radıyallahu anhuma-’nın Nebi –sallallahu aleyhi ve sellem-’den rivayet ettiğine göre: «Kim dünyada bir suret yaparsa ona ruh üflemekle yükümlü tutulacak ve yapamayacaktır.» diye buyrulmuştur. Yine Buhari’nin rivayetinde: «Kim suret yaparsa Allah onu ruh üfleyene kadar azap eder.» hadisi yer almaktadır. Nevevî -rahimehullah- dedi ki: ‘’Hayvan sureti yapmak çok şiddetli haramdır ve o büyük günahlardandır. Çünkü bunu yapması sebebiyle hadislerde geçen çok şiddetli tehditler ile tehdit edilmiştir. Bu yaptığı hor görülen bir şey olsun ya da olmasın fark etmez. Yaptığı her halükârda haramdır. Çünkü bunda Allah’ın yaratmasıyla bir yarış vardır.’’ .İbn Battal’ın Buharî Şerhi: (10/554), Nevevî’nin Müslim Şerhi: ( 14/81), Menâru’l-Kâri: (3/291).