Hadis: Anne-babanın yanına dön, onlara güzel bir şekilde iyilik ve ihsanda bulun.

عن عبد الله بن عمرو رضي الله عنهما قال: أقبَلَ رجل إلى نبي الله صلى الله عليه وسلم فقال: أُبَايِعُكَ على الهجرة والجهاد أَبْتَغِي الأجر من الله تعالى قال: «فَهَل لَكَ من وَالِدَيك أحد حيٌّ؟» قال: نعم، بل كلاهما، قال: «فتبتغي الأجر من الله تعالى؟» قال: نعم، قال: «فَارْجِع إلى وَالِدَيك، فَأَحْسِن صُحْبَتَهُمَا». وفي رواية لهما: جاء رجل إلى النبي صلى الله عليه وسلم فاستأذنه في الجهاد، فقال: «أَحَيٌّ والداك؟»، قال: نعم، قال: «فَفِيهِمَا فجاهد».
[صحيح] - [متفق عليه]

Abdullah bin Amr radiyallahu anhuma anlatıyor: Adamın biri peygamber efendimiz -sallallahu aleyhi ve sellem-'e geldi, şöyle dedi: Allah'tan sevap ve manevi karşılık beklemek niyetiyle cihat etmek ve hicret etmek üzerine sana biat etmeye geldim. Peygamber efendimiz: "Anne-babandan birisi sağ mı? diye sordu. O da Her ikisi de sağdır. diye cevap verdi. Ardından Allah'tan sevap ister misin? diye sordu. Adam; Evet dedi. Öyle ise anne-babanın yanına dön, onlara güzel bir şekilde iyilik ve ihsanda bulun." Buhari ve Müslim'in diğer başka bir rivayetinde: Bir adam geldi, cihada çıkmak için izin istedi; "Anne-baban hayatta mıdır? Evet cevabını alınca da."Senin cihadın onlar hakkında gayret gösterip, çabalamandır." diye buyurmuştur.
[Sahih Hadis] - [Muttefekun Aleyh]

Şerh

Bir adam Peygamber efendimize gelip Allah için hicret edip, O’nun yolunda cihad etme isteğini ve sevgisini haber vermişti. Bu adam arkasında anne ve babasını bırakmıştı. Ebu Davut’un rivayetinde öldürülmesinden korktukları için "o ikisi ağlamaktadır." lafzı gelmiştir. Bu adam Allah rasulü -sallallahu aleyhi ve sellem-'den yapmak istediği şeyi onaylamasını bekliyordu. Nebi -sallallahu aleyhi ve selem- ona; "Anne-babandan biri sağ mı?” diye sordu. Her ikisi de sağdır dedi. Allah'tan sevap ister misin? Evet dedi. Öyle ise anne-babanın yanına dön, onlara güzel bir şekilde eşlik et." dedi. Ebu Davut’taki rivayette "Onlara dön o ikisini ağlattığın gibi onları güldür.” olarak gelmiştir. Nebi -sallallahu aleyhi ve sellem- o kişiyi anne ve babasının yanına dönüp onlara en iyi şekilde eşlik etmesi için geri göndermiştir. Bu da o kimse için en evla ve gerekli olanıdır. Muhakkak ki onları razı etmek, onlara itaat etmek, hizmetlerinde bulunmak nefisle mücadeledendir. Buharî ve Müslim’in rivayetinde şöyle gelmiştir: "Senin cihadın onlar hakkında gayret gösterip, çabalamandır." Başka bir hadiste bu açıkça beyan edilmiştir. Muhakkak ki ana-babaya iyilik etmek, ihsanda bulunmak, onlara itaat etmek Allah yolunda cihat etmekten daha faziletlidir. İbn-i Ömer -radıyallahu anhuma-nın rivayetinde geldiği gibi: Bir adam Rasulullah -sallallahu aleyhi ve sellem-'in yanına geldi ve hangi amelin daha faziletli olduğunu sordu. O da namazdır, dedi. Sonra hangisidir diye sordu. Nebi -sallallahu aleyhi ve selem- cihattır dedi. Muhakkak ki benim annem babam vardır, diye söyleyince; Nebi -sallallahu aleyhi ve sellem- de "Ana babana iyilik etmen hayırdır." dedi. Bu hadisi İbn Hibban rivayet etmiştir. Bu hadisi şerif ana-babaya iyilikte bulunmanın cihat etmekten daha faziletli olduğuna delalet eder. Ancak farz olan cihat bundan müstesnadır. Şüphesiz ki farz olan cihat o kimseye zorunlu olduğu için Ana-babanın itaatinden önce gelir.