فەرموودە: هەمووی بتاشن، یان هەمووی بهێڵنەوە

عن ابن عمر رضي الله عنهما قال: رأى رسول الله صلى الله عليه وسلم صبيًّا قد حُلِق بعض شعر رأسه وترك بعضه، فنهاهم عن ذلك، وقال: «احلقوه كله، أو اتركوه كله».
[صحيح] - [رواه أبو داود والنسائي في الكبرى]

ئەم وەرگێڕاوە پێویستی بە پێداچوونەوە و وردبوونەوەی زیاتر هەیە.

لە ئیبن عومەرەوە -ڕەزای خوایان لێبێت- دەڵێت: پێغەمبەری خودا -صلى اللە علیە وسلم- کوڕە منداڵێکی بینی هەندێک (بەشی) قژی تاشرابوو، وهەندێک (بەشی قژی) وەکو خۆی بوو (نەتاشرا بوو)، نەهی لێیانکرد لەسەر ئەم کارەیان، وفەرمووی: «هەمووی بتاشن، یان هەمووی بهێڵنەوە».
صەحیحە - نەسائی گێڕاویەتیەوە

شیکردنەوە

پێغەمبەری خودا -صلى اللە علیە وسلم- کوڕە منداڵێکی بینی هەندێک (بەشی) قژی تاشرابوو، ئەم کارە پێی دەووترێت (قەزەع: حەفرکردن)، نەهی لێیان کرد قژی منداڵەکە جارێکی تر بەو شێوەیە لێبکەن، وپێیانى فەرموو: نابێت بەشێک لە قژ بتاشرێت وبەشێکی بمێنێتەوە، ئەم نەهی کردنە یان بۆ مەکروهیەتە یان بۆ حەرامبوونە، بۆیە دەبێت مسوڵمان بە هەمیشەیی لێی دووربکەوێتەوە.