بروز رسانی: رسول الله صلی الله علیه وسلم از ضربه زدن به صورت و از داغ گذاری در صورت حیوان نهی کرده است.

عَنْ جَابِرٍ رضي الله عنه:

أَنَّ النَّبِيَّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ مَرَّ عَلَيْهِ حِمَارٌ قَدْ وُسِمَ فِي وَجْهِهِ فَقَالَ: «لَعَنَ اللهُ الَّذِي وَسَمَهُ»، وعَنْهُ قَالَ: نَهَى رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ عَنِ الضَّرْبِ فِي الْوَجْهِ، وَعَنِ الْوَسْمِ فِي الْوَجْهِ.
[صحيح] - [رواه مسلم] - [صحيح مسلم: 2116]

از ابن عباس رضی الله عنهما روایت است که رسول الله صلی الله علیه وسلم از کنار الاغی گذشت که صورتش داغ شده بود؛ پس فرمود: «لَعَنَ اللهُ الَّذِي وَسَمَهُ»: «لعنت الله بر کسی که او را داغ کرده است». و همچنین در روایتی از مسلم آمده است: رسول الله صلی الله علیه وسلم از ضربه زدن به صورت و از داغ گذاری در صورت حیوان نهی کرده است.
[صحیح است] - [به روایت مسلم]

شرح

در این حدیث به شدت از داغ گذاری در صورت حیوان و همچنین ضربه زدن به صورت آن نهی می شود و با وعید شدیدی برای کسی همراه است که چنین رفتاری با حیوان دارد. علما این کار را از جمله گناهان کبیره شمرده اند و علت این نهی را چنین توضیح داده اند که: صورت لطیف بوده و همه ی زیبایی ها را در خود جمع کرده است و اعضای صورت لطیف و گرانقدر بوده و بیشتر ادراک با آنها صورت می گیرد که ضربه زدن به صورت همه ی این موارد را دچار اختلال می کند و چه بسا صورت را دگرگون کرده و باعث زشتی آن شود؛ و چون صورت دچار مشکل شود، امکان پوشاندن آن نیست و ضربه به هر صورتی باشد، غالبا اثر خود را در صورت به جای می گذارد.

از نکات این حدیث