بروز رسانی: کسی که مرده می شوید (پس از شستن مرده) باید غسل کند، و آنکه مرده را حمل می کند (پس از حمل آن) باید وضو بگیرد.
عن أبي هريرة رضي الله عنه : أن رسول الله صلى الله عليه وسلم قال: «مَنْ غَسَّل الميـِّت فلْيَغْتَسلْ، ومَنْ حَمَلَه فلْيَتَوضَّأْ».
[صحيح] - [رواه أبو داود والترمذي وابن ماجه وأحمد]
المزيــد ...
از ابوهریره رضی الله عنه روایت است که رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمودند: «مَنْ غَسَّل الميـِّت فلْيَغْتَسلْ، ومَنْ حَمَلَه فلْيَتَوضَّأْ»: «کسی که مرده می شوید (پس از شستن مرده) باید غسل کند و آنکه مرده را حمل می کند (پس از حمل آن) باید وضو بگیرد».
[صحیح است] - [به روایت ابن ماجه - به روایت ترمذی - به روایت ابوداوود - به روایت احمد]
جمله اول حدیث مذکور بیانگر آن است که هرکس مرده ای را غسل دهد، چه مرده کوچک باشد چه بزرگ، مرد باشد یا زن؛ چنانکه مستقیم با دستش او را بشوید یا با مانع و حایلی مانند دستکش، مستحب است غسل کند، به همان شیوه ای که برای جنابت غسل می کند. جمله ی دوم حدیث بیانگر این مطلب است که هر که مرده ای را حمل می کند، مستحب است وضو بگیرد؛ و وضو در اینجا فقط به شستن دستها تفسیر شده است، یا فرمان رسول الله صلی الله علیه وسلم متوجه کسانی است که می خواهند مرده را حمل نمایند تا برای نماز جنازه آماده شوند؛ در نتیجه این حدیث در این بخش بر ظاهرش حمل نمی شود، زیرا هیچیک از علما واجب بودن وضو در اثر حمل میت را مطرح نکرده اند.
طبقه‌بندی‌ها
بیشتر
- بروز رسانی: الله متعال نماز يكى از شما را قبول نمى كند اگر بى وضو شد، تا (دوباره) وضو بگيرد
- بروز رسانی: هرگاه يكی از شما وضو می گيرد، باید آب در بينی کند و [جهت تمیز شدن بینی] آن را با فشار از بینی خارج کند. و هركس با سنگ استنجا می كند، عدد فرد را رعايت نمايد. و هرگاه کسی از شما از خواب بيدار شد باید قبل از داخل كردن دست ها در ظرف آب، سه بار آنها را بشويد. زيرا نمی داند به هنگام خواب دستش با چه چيز و كجا در تماس بوده است.
- بروز رسانی: هرکس يک وجب از زمين را به ناحق تصاحب کند، روز قيامت همين يک وجب از هفت زمين به دور گردنش پيچيده می شود.
- بروز رسانی: ای عايشه، چشم هايم می خوابند، اما قلبم بيدار است.
- بروز رسانی: هرگاه بنده ی مسلمان يا مؤمنی وضو می گيرد و صورتش را می شويد، هر گناهی که با نگاهِ چشمانش مرتکب شده، با آب يا با آخرين قطره ی آن از چهره اش می ريزد.
- بروز رسانی: زمان به صورتِ اصلی اش، مانندِ روزی درآمده که الله متعال آسمان ها و زمين را آفريد؛ هر سال، دوازده ماه می باشد و چهار ماهِ آن حرام است: ذوالقعده، ذوالحجه و محرّم که پُشتِ سرِ هم قرار دارند و رجبِ «مُضَر».