بروز رسانی: می بينم که تو به گوسفند و بيابان علاقه داری؛ لذا هنگامی که در ميان گوسفندانت بودی.

عن عبد الله بن عبد الرحمان بن أبي صعصعة: أن أبا سعيد الخدري رضي الله عنه قال له: «إنِّي أرَاكَ تُحبُّ الغنم والبادية فإذا كُنْتَ في غنمك -أو بَادِيتِك- فَأذَّنْتَ للصلاةِ، فَارْفَعْ صوتك بِالنِّدَاءِ، فَإنَّهُ لا يَسمَعُ مدى صَوْتِ المُؤذِّنِ جِنٌّ، وَلاَ إنْسٌ، وَلاَ شَيْءٌ، إِلاَّ شَهِدَ لَهُ يَومَ القِيَامَةِ» قال أبو سعيد: سمعتُه من رسولِ اللهِ صلى الله عليه وسلم .
[صحيح] - [رواه البخاري]

از عبدالله بن عبدالرحمن بن ابی صعصعه روایت است که ابوسعید خدری رضی الله عنه به وی گفت: «می بينم که تو به گوسفند و بيابان علاقه داری؛ لذا هنگامی که در ميان گوسفندانت - يا در بيابان- بودی و برای نماز اذان گفتی، صدايت را بلند کن. زيرا هر جن يا انسان يا هر چيز ديگری که صدای مؤذن را می شنود، روز رستاخيز به سود او گواهی می دهد». ابوسعيد رضی الله عنه فرمود: «اين را از رسول الله صلى الله عليه وسلم شنيدم».
صحیح است - به روایت بخاری

شرح

از عبدالله بن عبدالرحمن بن ابی صعصعه روایت است که ابوسعید خدری رضی الله عنه به وی می گوید: «إني أراك تحب الغنم والبادية = می بينم که تو به گوسفند و بيابان علاقه داری»؛ "البادیة" متضاد "الحاضرة" بوده و جمع آن "البواد" می باشد. «فإذا كُنْتَ في غنمك -أو بَادِيتِك- فَأذَّنْتَ للصلاةِ» یعنی هنگامی که اراده اذان دادن برای نماز نمودی؛ «فَارْفَعْ صوتك بِالنِّدَاءِ» صدای اذانت را بلند کن؛ و مراد از نداء، اذان است؛ زیرا تا جایی که صدای اذان شنیده شود و هر جن و انسان و موجود دیگری که صلاحیت شهادت دادن را دارد یا هر چیزی که صدای موذن را بشنود و لو اینکه آن چیز غیر عاقل و از جمله حیوانات باشد و نه از جمادات، روز قیامت به نفع او شهادت می دهد که وی از موذنان بوده است و به این ترتیب به فضل وی اعتراف نموده و ثوابش را بیان می دارند.