بروز رسانی: به بلال رضی الله عنه دستور داده شد كلمات اذان را دوبار و كلمات اقامه را يك بار بگويد.
عن أنس بن مالك رضي الله عنه مرفوعاً: «أُمِر بِلاَل أن يَشفَع الأَذَان، ويُوتِر الإِقَامَة».
[صحيح] - [متفق عليه]
المزيــد ...
از انس بن مالک رضی الله عنه روایت است که می گوید: به بلال رضی الله عنه دستور داده شد كلمات اذان را دوبار و كلمات اقامه را يك بار بگويد.
[صحیح است] - [متفق علیه]
رسول الله صلی الله علیه وسلم به بلال رضی الله عنه که موذن ایشان بود، امر نمود کلمات اذان را دو بار بگوید چون اذان در مقام آگاه نمودن غایبان است؛ و این در مورد همه ی کلمات اذان بود جز تکبیر ابتدای اذان که چهار بار گفتنش ثابت است و کلمه ی توحید در پایان اذان که یک بار گفتنش ثابت می باشد. همچنین به بلال امر نمود کلمات اقامه را یک بار بگوید و این جهت متوجه کردن حاضران بود؛ به این ترتیب که همه ی کلمات اقامه یک بار گفته شود جز تکبیر و "قد قامت الصلاة" که دو بار گفتن آنها در اقامه ثابت است.
طبقه‌بندی‌ها
بیشتر
- بروز رسانی: چون صدای موذن را شنیدید کلماتی را که می گوید تکرار کنید.
- بروز رسانی: چون نماز درحالی اقامه شد که شام حاضر بود، ابتدا شام بخورید.
- بروز رسانی: هرکس يک وجب از زمين را به ناحق تصاحب کند، روز قيامت همين يک وجب از هفت زمين به دور گردنش پيچيده می شود.
- بروز رسانی: هرکس هنگام شنيدن صدای اذان (این ذکر را) بخواند، گناهش آمرزيده می شود: "أشْهَدُ أنْ لا إلَه إِلا اللهُ وَحْدَهُ لا شَرِيكَ لَهُ، وَأنَّ مُحَمَّداً عَبْدُهُ وَرَسُولُهُ، رَضِيتُ بِاللهِ رَبّاً، وَبِمُحَمَّدٍ رَسُولاً، وَبِالإسْلامِ دِيناً".
- بروز رسانی: «هركس بعد از شنيدن اذان، اين دعا را بخواند: «اللَّهُمَّ رَبَّ هَذِهِ الدَّعْوَةِ التَّامَّةِ، وَالصَّلاةِ الْقَائِمَةِ، آتِ مُحَمَّدًا الْوَسِيلَةَ وَالْفَضِيلَةَ، وَابْعَثهُ مَقَامًا مَحْمُودًا الَّذِي وَعَدْتَهُ» شفاعت من در روز قیامت برای او حلال خواهد شد».
- بروز رسانی: بلال زمانی اذان می دهد که هنوز شب است؛ لذا - پس از اذان بلال- بخوريد و بياشاميد تا اينکه اذان عبدالله بن ام مکتوم را بشنوید.
- بروز رسانی: درحالی که رسول الله صلى الله عليه وسلم در خيمه ی سرخ رنگش بود نزد ایشان رفتم که بلال رضی الله عنه آب وضوی ایشان را آورد. برخی از اصحاب به آب وضوی رسول الله صلى الله عليه وسلم دست يافتند - و برای تبرک به خود ماليدند - و آنها که بی نصیب ماندند، به آبی که دوستان شان گرفته بودند، دست می کشيدند.