عن أنس رضي الله عنه : أن النبي صلى الله عليه وسلم وأبا بكر وعمر كانوا يفتتحون الصلاة بـ﴿الحمد لله رب العالمين﴾.
زاد مسلم: لا يذكرون: ﴿بسم الله الرحمن الرحيم﴾ في أول قراءة ولا في آخرها.
وفي رواية لأحمد والنسائي وابن خزيمة: لا يجهرون بـ﴿بسم الله الرحمن الرحيم﴾.
وفي أخرى لابن خزيمة: كانوا يُسرُّون.
[صحيح بكل رواياته] - [الرواية الأولى: متفق عليها.
الرواية الثانية: "لا يجهرون" رواها أحمد والنسائي وابن خزيمة]
المزيــد ...
از انس رضی الله عنه روایت است که می گوید: رسول الله صلی الله علیه وسلم و ابوبکر و عمر رضی الله عنهما نماز را با «الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ» شروع می کردند.
مسلم افزوده است: «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ» را نه در ابتدا و نه در انتهای قرائت ذکر نمی کردند.
و در روایتی از احمد و نسائی و ابن خزیمه آمده که: آنها بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ را بلند نمی گفتند.
و در روایت دیگری از ابن خزیمه آمده است که: آنها (بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ) را آهسته می گفتند.
[همهٔ روایات آن صحیح است] - [به روایت ابن خزیمه - به روایت نسائی - به روایت احمد - متفق علیه]
این حدیث شریف بیان می دارد که رسول الله صلی الله علیه وسلم و دو یارش رضی الله عنهما، در نماز و در ابتدای سوره فاتحه، بسم الله را بلند نمی گفتند و این تاکید دارد که بسم الله جزئی از سوره فاتحه نیست. و در روایت دیگری از ابن خزیمه آمده که می گوید: آنها بسم الله را آهسته می گفتند. حافظ در "البلوغ" می گوید: «و نفی که در روايت مسلم آمده، حمل بر نفی خواندن جهری است، بر خلاف کسانی که اين روايت مسلم را معلول دانسته اند». کمیته دائمی فتوا گفته است: قول صحیح این است که بسم الله جزئی از فاتحه و غیر آن نیست، بلکه آیه ی مستقلی در قرآن و نیز بخشی از آیه ای در سوره نمل است، آنجا که الله متعال می فرماید: «إِنَّهُ مِن سُلَيْمَانَ وَإِنَّهُ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ» [نمل: 30] «این [نامه] از جانب سلیمان است و چنین است: "به نام الله بخشندۀ مهربان». و گفتن بسم الله در ابتدای تمامی سوره ها بجز سوره توبه مستحب است و سنت است که پیش از قرائت فاتحه در نماز، بطور آهسته خوانده شود.