عن عبد الله بن عمر رضي الله عنهما قال: «نهى رسول الله صلى الله عليه وسلم عن المُزَابَنَةِ: أن يبيع ثَمَرَ حَائِطِهِ إن كان نَخْلًا: بتَمْرٍ كَيْلًا، وإن كان كَرْمًا: أن يبيعه بزبيب كَيْلًا، أو كان زَرْعًا: أن يبيعه بكَيْلِ طعام، نهى عن ذلك كله».
[صحيح] - [متفق عليه]
المزيــد ...
از عبدالله بن عمر رضی الله عنهما روایت است که می گوید: رسول الله صلی الله علیه وسلم از مزابنه نهی فرمود؛ و مزابنه این است که کسی ثمره ی باغ و بستانش را در صورتی که نخل باشد به چند پیمانه خرما بفروشد؛ و اگر ثمره ی آن انگور است، آن را به چند پیمانه کشمش بفروشد و یا محصول کشتزارش را به چند پیمانه غذا بفروشد؛ رسول الله صلی الله علیه وسلم از همه ی این موارد نهی کرد.
[صحیح است] - [متفق علیه]
رسول الله صلی الله علیه وسلم از مزابنه نهی کرده است؛ و مزابنه عبارت است از معامله ی معلوم با مجهول از همان جنس؛ چون این معامله با ضرر و زیان همراه است. و در تساوی دو کالای مورد معامله جهالت وجود دارد که به ربا می انجامد. و برای آنها مثال هایی زده شده تا مصادیق آن به خوبی روشن و واضح گردد. مانند اینکه اگر میوه و محصول باغ و بستانی نخلستان باشد به چند پیمانه خرما فروخته شود؛ و اگر محصول آن انگور است، به چند پیمانه کشمش فروخته شود؛ و یا محصول کشتزاری به چند پیمانه غذا از جنس آن فروخته شود؛ از همه ی این موارد نهی شده است؛ چون با مفاسد و ضرر و زیان هایی همراه است.