بروز رسانی: مردی نزد رسول الله صلى الله عليه وسلم آمد و گفت: ای رسول خدا، گناهی انجام داده و سزاوار حد (مجازات شرعی) شده ام؛ آن را بر من اجرا کن.

عن أنس رضي الله عنه مرفوعاً: جاء رجل إلى النبي صلى الله عليه وسلم فقال: يا رسول الله، أصَبْتُ حدًّا، فَأَقِمْه عليَّ، وحضرت الصلاة، فصلى مع رسول الله صلى الله عليه وسلم فلمَّا قضى الصلاة، قال: يا رسول الله، إني أصَبْتُ حَدًّا فأقم فيَّ كتاب الله. قال: «هل حَضَرْتَ مَعَنَا الصلاة»؟ قال: نعم. قال: «قد غُفِر لك».
[صحيح] - [متفق عليه]

از انس رضی الله عنه به صورت مرفوع روایت است که: مردی نزد رسول الله صلى الله عليه وسلم آمد و گفت: ای رسول خدا، گناهی انجام داده و سزاوار حد (مجازات شرعی) شده ام؛ آن را بر من اجرا کن. در اين ميان وقت نماز فرارسيد و با رسول الله صلى الله عليه وسلم نماز خواند. پس از پايان نماز، عرض کرد: ای رسول خدا، گناهی انجام داده و سزاوار مجازات شده ام؛ حکم الله را درباره ی من اجرا کن. رسول الله صلى الله عليه وسلم فرمود: «هَلْ حَضَرْتَ مَعَنَا الصَّلاَة؟»: «آيا با ما نماز خواندی؟» گفت: بله. فرمود: «قد غُفِرَ لَكَ»: «آمرزيده شده ای».
[صحیح است] - [متفق علیه]

شرح

مردی آمده و می گوید: ای رسول خدا، مرتکب گناهی سزاوار حد و مجازات شده ام، آن را بر من جاری کن؛ منظور وی این بود که حکم الله را در مورد من اقامه کن. انس می گوید: رسول الله صلی الله علیه وسلم از او نپرسید چه کاری انجام داده که سزاوار حد و مجازات شرعی شده است؟ گفته شده: چون رسول الله صلی الله علیه وسلم گناه وی و بخشیده شدنش را از طریق وحی می دانست، در مورد آن از وی سوال نکرد. آن مرد همراه رسول الله صلی الله علیه وسلم یکی از نمازها یا نماز عصر را خواند. زمانی که رسول الله صلی الله علیه وسلم نماز را به اتمام رساند و بازگشت، آن مرد برخاست و گفت: ای رسول خدا، من مرتکب گناهی سزاوار حد و مجازات شرعی شدم، آن را بر من اقامه کن. یعنی حکم الله در کتاب و سنت را بر من جاری کن؛ این بود که رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمود: «آیا همراه ما نماز نخواندی؟». وی گفت: بله؛ فرمود: «الله متعال گناه تو یا حد و مجازات تو را بخشیده است». و این شک از طرف راوی می باشد. یعنی سببِ حد تو را بخشیده است. و مراد از حد، مجازات شامل تعزیر می باشد و احتمال دارد منظور از آن جز این باشد. و مراد از حد حقیقت اصطلاحی آن نیست مانند حد زنا و شرابخواری که هریک مجازات مشخصی دارند. حکمت اینکه رسول الله صلی الله علیه وسلم از وی در مورد گناهی نمی پرسد که مرتکب شده، این است که نوعی عذر برای او سراغ دارد؛ بنابراین از او در مورد آن نمی پرسد تا حد را بر وی اقامه نکند. چون اگر از گناهش بگوید و رسول الله صلی الله علیه وسلم را از آن آگاه نماید، اقامه حد بر وی واجب می باشد هرچند توبه کند. چون توبه حدود را ساقط نمی کند مگر در مورد حد راهزن به دلیل آیه و همچنین حد زنا در مورد ذمی که اسلام بیاورد.