عن أبي المنهال سيار بن سلامة قال: (دَخَلتُ أنا وأبي علَى أبي بَرزَة الأسلمي، فقال له أبي: كيف كان النبي صلى الله عليه وسلم يصلي المَكْتُوبَة؟ فقال: كان يُصَلِّي الهَجِير -التي تدعونها الأولى- حِينَ تَدحَضُ الشَّمسُ. ويُصَلِّي العَصرَ ثم يَرجِعُ أَحَدُنَا إلى رَحلِه في أَقصَى المدينة والشَّمسُ حَيَّة، ونَسِيتُ ما قال في المَغرب. وكان يَسْتَحِبُّ أن يُؤَخِّر من العِشَاء التي تَدعُونَها العَتَمَة، وكان يَكرَه النَّوم قَبلَهَا، والحديث بَعدَها. وكان يَنْفَتِلُ من صَلَاة الغَدَاة حِين يَعرِفُ الرَّجُل جَلِيسَه، وكان يَقرَأ بِالسِتِّين إلى المائة).
[صحيح] - [متفق عليه]
المزيــد ...

از ابومنهال سیار بن سلامه روایت است که می گوید: من و پدرم نزد ابوبرزه اسلمی رفتیم و پدرم به او گفت: رسول الله صلی الله علیه وسلم نمازهای فرض را در چه وقت می خواند؟ ابوبرزه گفت: نماز ظهر - که آن را الأولى می نامید - وقتی می خواند که خورشید از وسط آسمان به سمت غرب مایل می شد. و نماز عصر را وقتی می خواند که اگر یکی از ما (بعد از نماز) به خانه اش در دورترین نقطه ی مدینه بازمی گشت، هنوز خورشید درخشان بود. و فراموش کردم در مورد مغرب چه گفت؛ و دوست داشت نماز عشاء که آن را عَتَمَة می نامید، با تاخیر بخواند و خوابیدن قبل از آن و سخن گفتن بعد از آن را مکروه و ناپسند می دانست. و درحالی از نماز صبح فارغ می شد که هرکس فرد کنار خود را می شناخت؛ و شصت تا صد آیه در نماز صبح می خواند.
صحیح است - متفق علیه

شرح

ابوبرزه رضی الله عنه اوقات نمازهای فرض را ذکر می کند و ابتدا از وقت نماز ظهر شروع می کند که رسول الله صلی الله علیه وسلم آن را وقتی می خواند که خورشید از وسط آسمان به سمت مغرب مایل شده بود. و این اولِ وقت نماز ظهر می باشد. و نماز عصر را وقتی می خواند که اگر یکی از نمازگزاران بعد از خواندن نماز عصر به خانه اش در دورترین نقطه ی مدینه بازمی گشت، همچنان نور خورشید درخشان بود. و این اولِ وقت نماز عصر می باشد. اما راوی، وقت نماز مغرب را فراموش کرده است؛ هرچند نصوص و اجماع بر این دلالت دارند که وقت نماز مغرب با غروب خورشید آغاز می شود؛ و رسول الله صلی الله علیه وسلم دوست داشت نماز عشاء را با تاخیر بخواند؛ چون وقت بهتر برای خواندن آن، آخر وقت مختار آن می باشد. و خوابیدن قبل از نماز عشاء را مکروه و ناپسند می دانست تا مبادا بیش از وقت مختار به تاخیر بیفتد یا نماز جماعت از دست برود؛ و غرق در خواب گردد و نماز شب را ترک کند. همچنین سخن گفتن بعد از نماز عشاء را مکروه و ناپسند می دانست تا مبادا نماز صبح از وقتش به تاخیر بیفتد یا به جماعت خواندن آن از دست برود. و نماز صبح را درحالی به پایان می برد که با پایان یافتن نماز، هرکس فرد کنارش را می شناخت؛ و در نماز صبح شصت تا صد آیه تلاوت می کرد؛ و این خود بر آن دلالت دارد که نماز صبح را در تاریکی می خواند.

ترجمه: انگلیسی فرانسوی ترکی اردو اندونزیایی بوسنیایی روسی چینی الهندية الهوسا البرتغالية
مشاهده ترجمه ها
بیشتر