الله از وسوسه هايی که در دل های امت من می گذرد، تا زمانی که آن را عملی نکرده يا بر زبان نياورده اند، گذشت کرده است. نه (نمی تواند با او ازدواج کند) تا اینکه شوهر دیگری همان شیرینی را از او بچشد که شوهر اول از او چشیده است. سه چیز است که جدی بودن آنها هم جدی است و شوخی بودن آنها هم جدی محسوب می شود: نکاح و طلاق و رجوع کردن. نذر انسان در آنچه مالکش نیست، درست نبوده و اعتباری ندارد و حق آزادی برده ای را که مالک نیست ندارد و مالک طلاق زنی نیست که در همسری او نمی باشد. عبدالله بن عمر همسرش را در دوران عادت ماهانه اش طلاق داد. پس عمر رضی الله عنه این مساله را با رسول الله صلى الله عليه وسلم در میان گذاشت که رسول الله صلی الله علیه وسلم با شنیدن آن ناراحت شد. نفقه ای بر عهده ی او نداری. آیا می خواهی نزد رفاعه بازگردی؟ نمی توانی چنین کنی تا اینکه تو شیرینی او را بچشی و او شیرینی تو را بچشد. مدت معين کتاب «عده» گذشت از او خواستگاری کن. هریک از آنها را که می خواهی طلاق بده. به او دستور بده تا به همسرش رجوع كند و او را نگه دارد تا پاك گردد و دوباره دچار قاعدگی شود و سپس پاك گردد. بعد از آن، اگر خواست می تواند او را نگه دارد؛ وگرنه، قبل از اينكه با او همبستر شود، طلاقش دهد. اين، همان عده ای است كه خداوند دستور داده تا زنان در آن طلاق داده شوند. در زمان رسول الله صلی الله علیه وسلم و ابوبکر و دو سال اول از خلافت عمر، هر سه طلاق (در یک مجلس)، یک طلاق محسوب می شد. ابورکانه عبد یزید ام رکانه را طلاق داد و با زنی از مُزَيْنَه ازدواج کرد؛ این زن نزد رسول الله صلی الله علیه وسلم آمد و گفت: مرا (در امور زناشویی) بی نیاز نمی کند؛ و مویی از سرش جدا کرد و گفت: تنها به این اندازه نیاز مرا برآورده می کند. همسرت را مطابق سنت طلاق ندادی و مطابق سنت به همسرت رجوع نکردی؛ برای طلاق دادن او و رجوع به وی گواه بگیر و این کار را دوباره نکن. طلاق زن آزاده از سوی برده دو طلاق است و عده ی این زن سه حیض می باشد؛ و طلاق کنیز از سوی مرد آزاد، دو طلاق بوده و عده ی کنیز دو حیض می باشد.