رسول الله ـ صلی الله علیه وسلم ـ رشوه دهنده و رشوه گیرنده در قضاوت را لعن نمودند اگر چنان بود که بر اساس ادعای مردم به آنان داده می‌شد، بی‌شک مردمی مدعی اموال و جان‌های دیگران می‌شدند، اما دلیل آوردن بر عهده‌ی مدعی و سوگند خوردن بر عهده‌ی کسی است که انکار می‌کند رسول الله صلی الله علیه وسلم سر و صدايی جلوی خانه اش شنيد. هرکس با سوگند دروغ خود را وادار به تصاحب مال مسلمانی کند، درحالی الله متعال را ملاقات می کند که بر او خشمگين است. اگر حاکم (قاضی) اجتهاد کند و حکمِ درستی صادر نمايد، دو پاداش به او می رسد؛ اما اگر اجتهاد کند و در صدور حکم دچار اشتباه شود، يک پاداش به او می رسد. آیا به شما از بهترین گواهان خبر ندهم؛ کسی که قبل از تقاضای شهادت از وی، گواهی دهد. کسی در کنار منبر من سوگند دروغ نمی خورد هرچند درباره ی سواکی سبز باشد، مگر اینکه جایگاه خود را در آتش آماده کرده است. هیچکس درحالی که عصبانی هست، بین دو نفر قضاوت و داوری نکند. مردی از مردی ديگر زمينی خريد. مرد خريدار در آن زمين، كوزه ای پر از طلا يافت. دو زن بودند که دو پسربچه ی خود را به همراه داشتند؛ گرگ آمد و پسرِ يکی از آنها را بُرد. شهادت دادن صحرانشین علیه شهرنشین جایز نیست. رسول الله صلی الله علیه وسلم با سوگند خوردن (مدعی) و يک شاهد، قضاوت نمود. رسول الله صلى الله عليه وسلم از گروهی خواست تا سوگند ياد كنند. هريك از آنان می خواست جلوتر از ديگران سوگند ياد كند. پس رسول الله صلى الله عليه وسلم برای اينكه چه كسی زودتر سوگند ياد كند، در بین آنها قرعه كشی كرد.