لَو يُعطَى النّاسُ بدَعواهُم لادَّعَى رِجالٌ أموالَ قَومٍ ودِماءَهُم، ولَكِنَّ البَيِّنَةَ على المُدَّعِى، واليَمينَ على مَن أنكَرَ»: «اگر چنان بود که بر اساس ادعای مردم به آنان داده می‌شد، بی‌شک مردمی مدعی اموال و جان‌های دیگران می‌شدند، اما دلیل آوردن برعهده‌ی مدعی و سوگند خوردن بر عهده‌ی کسی است که انکار می‌کند رسول الله صلی الله علیه وسلم سر و صدايی جلوی خانه اش شنيد. هرکس با سوگند دروغ خود را وادار به تصاحب مال مسلمانی کند، درحالی الله متعال را ملاقات می کند که بر او خشمگين است. کسی در کنار منبر من سوگند دروغ نمی خورد هرچند درباره ی سواکی سبز باشد، مگر اینکه جایگاه خود را در آتش آماده کرده است. دو زن بودند که دو پسربچه ی خود را به همراه داشتند؛ گرگ آمد و پسرِ يکی از آنها را بُرد. رسول الله صلى الله عليه وسلم از گروهی خواست تا سوگند ياد كنند. هريك از آنان می خواست جلوتر از ديگران سوگند ياد كند. پس رسول الله صلى الله عليه وسلم برای اينكه چه كسی زودتر سوگند ياد كند، در بین آنها قرعه كشی كرد.