بروز رسانی: تو امام (پيشنماز) آنان هستی و در امامت، حال ضعيف ترین شان را رعايت کن و (برای اعلام وقت نماز) مؤذنی را انتخاب کن که در مقابل اذانش، اجرتی دريافت نکند.

عن عثمان بن أبي العاص رضي الله عنه قال: يا رسول الله، اجعلني إمام قومي، قال: «أنت إمامهم، وَاقْتَدِ بأضعفهم، وَاتَّخِذْ مُؤَذِّناً لا يأخذ على أذانه أجرا».
[صحيح] - [رواه أبو داود والنسائي وأحمد]

از عثمان بن ابی العاص رضی الله عنه روایت است که می گوید: ای رسول خدا، مرا امام (پیشنماز) قومم گردان؛ رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمود: «أَنْتَ إِمَامُهُمْ، وَاقْتَدِ بِأَضْعَفِهِمْ، وَاتَّخِذْ مُؤَذِّنًا لَا يَأْخُذُ عَلَى أَذَانِهِ أَجْرًا»: «تو امام (پيشنماز) آنان هستی و در امامت، حال ضعيف ترین شان را رعايت کن و (برای اعلام وقت نماز) مؤذنی را انتخاب کن که در مقابل اذانش، اجرتی دريافت نکند».
[صحیح است] - [به روایت نسائی - به روایت ابوداوود - به روایت احمد]

شرح

این حدیث به ما خبر می دهد که هرکس در خود شایستگی امامت و پیشنمازی مردم را ببیند، می تواند از ولی امر و حاکم تقاضا کند او را پیشنماز نماید. البته این مسئله با درخواست امارت تفاوت دارد، زیرا از درخواست امارت و فرماندهی نهی شده است. اما پیشنماز باید حال مقتدیان پیر، ضعیف و ناتوانش را در نظر بگیرد و رعایت کند و بر آنها سخت نگیرد. و در انتخاب مؤذن نیز، مؤذنی را برگزیند که تنها برای رضای الله متعال اذان بگوید، تا عملش به اخلاص نزدیک تر باشد، اما چنانچه مؤذنی پیدا نشد که بی اجرت اذان دهد، امام می تواند از بیت المال رزقی برای وی تعیین کند.