Hadis: "Ben onun için ağlamıyorum. Allah katındaki nimetlerin, Rasûlullah -sallallahu aleyhi ve sellem- için daha hayırlı olduğunu elbette biliyorum. Ben asıl, vahyin kesilmiş olmasından dolayı ağlıyorum, dedi. Bu sözleri duyduktan sonra, Ebû Bekir ve Ömer -radıyallahu anhuma- duygulandılar. Onlar da Ümmü Eymen’le birlikte ağladılar."

عن أنس بن مالك رضي الله عنه قال: قَال أَبُو بَكر لِعُمَر رضي الله عنهما بَعْدَ وَفَاةِ رَسُول الله صلى الله عليه وسلم : انْطَلِق بِنَا إِلَى أُمِّ أَيمَنَ -رَضِي الله عنها- نَزُورُهَا كَمَا كَانَ رَسول الله صلى الله عليه وسلم يَزُورُها، فَلَمَّا انتَهَيَا إِلَيهَا، بَكَت، فَقَالاَ لَهَا: مَا يُبكِيك؟ أَمَا تَعْلَمِين أَنَّ ما عِنْد الله خَيرٌ لِرَسول الله صلى الله عليه وسلم ؟ فَقَالَت: مَا أَبْكِي أَنْ لاَ أَكُون أَعلَم أَنَّ مَا عِندَ الله تعالى خَيرٌ لِرَسُول الله صلى الله عليه وسلم ، وَلَكِن أَبكِي أَنَّ الوَحي قَدْ انْقَطَع مِنَ السَّمَاء؛ فَهَيَجَتْهُمَا عَلَى البُكَاء؛ فَجَعَلاَ يَبْكِيَان مَعَهَا.
[صحيح] - [رواه مسلم]

Enes b. Mâlik -radıyallahu anh-'dan rivayet edildiğine göre o şöyle demiştir: Rasûlullah -sallallahu aleyhi ve sellem-'in vefâtından sonra Ebû Bekir, Ömer -radıyallahu anhuma-'ya: Kalk! Allah Rasûlü’nün yakını olan Ümmü Eymen -radıyalahu anha-'ya gidelim, Rasûlullâh -sallallahu aleyhi ve selllem-'in yaptığı gibi, biz de onu ziyâret edelim.” dedi. Yanına vardıklarında Ümmü Eymen-radıyallahu anhâ- ağlamaya başladı. Niçin ağlıyorsun? Allah katındaki nîmetlerin efendimiz için çok daha hayırlı olduğunu bilmiyor musun? dediler. Ümmü Eymen -radıyallahu anhâ-: Ben onun için ağlamıyorum. Allah katındaki nimetlerin, Rasûlullah -sallallahu aleyhi ve sellem- için daha hayırlı olduğunu elbette biliyorum. Ben asıl, vahyin kesilmiş olmasından dolayı ağlıyorum, dedi. Bu sözleri duyduktan sonra, Ebû Bekir ve Ömer -radıyallahu anhuma- duygulandılar. Onlar da Ümmü Eymen’le birlikte ağladılar.
[Sahih Hadis] - [Müslim rivayet etmiştir]

Şerh

Sahabe -radıyallahu anhum- küçük büyük her şeyde Rasûlullah -sallallahu aleyhi ve sellem-'e tabi olmada en hırslı kimselerdi. Hatta onlar, Rasûlullah -sallallahu aleyhi ve sellem-'in hayatında, meclisinde bastığı yere kadar izlediği yola ittiba ederlerdi. Rasûlullah -sallallahu aleyhi ve sellem-'in yaptığını bildikleri her amelde O'na ittiba ederlerdi. Bu hadis de bunu desteklemekte ve bize Ebû Bekir ve Ömer -radıyallahu anhuma-'nın, Nebi -sallallahu aleyhi ve sellem-'in ziyaret ettiği kadını ziyaret ettiklerini bize aktarmaktadır. O'nu sırf Rasûlullah -sallallahu aleyhi ve sellem- ziyaret ettiği için ziyaret etmişlerdir. Onun yanında oturduklarında kadın ağlamaya başlamıştır. O ikisi ona: Niçin ağlıyorsun? Allah katındaki nimetlerin Rasûlullah -sallallahu aleyhi ve sellem- için çok daha hayırlı olduğunu bilmiyor musun? dediler. Yani; O'nun için dünyadan daha hayırlıdır. Ümmü Eymen -radıyallahu anhâ-: Ben onun için ağlamıyorum. Çünkü Rasûlullah -sallallahu aleyhi ve sellem- vefat ettikten sonra vahiy kesildi. Rasûlullah -sallallahu aleyhi ve sellem-'den sonra vahiy gelmeyecekti. Bundan dolayı Allah Teâlâ O'nu vefat ettirmeden önce dinini kemale erdirdi. Allah Teâlâ şöyle buyurmuştur: "Bugün size dininizi ikmal ettim, üzerinize olan nimetimi tamamladım ve sizin için İslam dininden razı oldum." (Mâide Suresi: 3) İkisi ağlamaya başladılar. Çünkü Ümmü Eymen -radıyallahu anhâ-, o ikisine unuttukları şeyi hatırlattı.