بروز رسانی: وقتی با رسول الله صلى الله عليه وسلم بر سرِ حرف شنوی و اطاعت پيمان می بستيم، به ما می فرمود: «در حدّی که توانايیِ - اطاعت و حرف شنوی - داريد».

عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ عُمَرَ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُمَا قَالَ:

كُنَّا إِذَا بَايَعْنَا رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ عَلَى السَّمْعِ وَالطَّاعَةِ، يَقُولُ لَنَا: «فِيمَا اسْتَطَعْتُمْ».
[صحيح] - [متفق عليه] - [صحيح البخاري: 7202]

از ابن عمر رضی الله عنهما روایت است که می گوید: وقتی با رسول الله صلى الله عليه وسلم بر سرِ حرف شنوی و اطاعت پيمان می بستيم، به ما می فرمود: «فيما اسْتَطَعْتُمْ»: «در حدّی که توانايیِ - اطاعت و حرف شنوی - داريد».
[صحیح است] - [متفق علیه]

شرح

ابن عمر رضی الله عنهما خبر می دهد که هرگاه آنان (صحابه) با رسول الله صلی الله علیه وسلم بیعت می کردند، رسول الله صلی الله علیه وسلم ایشان را به حرف شنوی و اطاعت امر می کرد و اطاعت را به میزان توان آنان مقید می نمود؛ به این معنا که هرگاه مسلمانی از سوی ولی امر خود به امری مکلف شد که از توان وی خارج بود، در این صورت اطاعت از وی جایگاهی ندارد. چنانکه الله متعال می فرماید: «لاَ يُكَلِّفُ اللهُ نَفْساً إِلاَّ وُسْعَهَا» [بقره: 286] «الله به هیچکس جز به اندازه ی توانش تکلیف نمی کند».

از نکات این حدیث