بروز رسانی: هرگاه شوهر زنی مفقود شود و زن نداند شوهرش کجاست، چهار سال در انتظار او می ماند، سپس چهار ماه و ده روز عده می گذراند و پس از آن ازدواج کردن برای او حلال است.
عن عمر بن الخطاب أنه قال: «أَيُّمَا امرأة فَقَدَتْ زوجها فلم تَدْرِ أين هو؟ فإنها تَنْتَظِرُ أَرْبَعَ سِنِينَ، ثم تَعْتَدُّ أَرْبَعَةَ أشهر وعشرا ثم تَحِلُّ».
[صححه الحافظ ابن حجر] - [رواه مالك]
المزيــد ...
از عمر بن خطاب رضی الله عنه روایت است که می گوید: هرگاه شوهر زنی مفقود شود و زن نداند شوهرش کجاست، چهار سال در انتظار او می ماند، سپس چهار ماه و ده روز عده می گذراند و پس از آن ازدواج کردن برای او حلال است.
[از شیخ آلبانی دربارهٔ آن حکمی نیافتم] - [به روایت مالک]
در این حدیث عمر رضی الله عنه توضیح می دهد، زنی که شوهرش مفقود شود، به مدت چهارسال از زمانی که مفقود شده، در انتظارش می ماند و پس از آن چهار ماه و ده روز عده می گذراند و آنگاه ازدواج می کند. فقها این اثر را بر موردی حمل کرده اند که ظن غالب فوت شدن مرد مذکور باشد مانند کسی که در جنگ گم می شود یا در دریا غرق می شود و موارد مشابه.
طبقه‌بندی‌ها
بیشتر
- بروز رسانی: هرکس يک وجب از زمين را به ناحق تصاحب کند، روز قيامت همين يک وجب از هفت زمين به دور گردنش پيچيده می شود.
- بروز رسانی: هیچ زنی برای مرده ای بیش از سه روز ترک زینت نمی کند مگر برای شوهرش که چهارماه و ده روز به خاطر او زینتش را ترک می گوید و لباس زینتی نمی پوشد مگر لباس سیاه و سفید؛ و سرمه نمی کشد و از خوشبویی استفاده نمی کند مگر زمانی که (از عادت ماهانه) پاک می شود آنهم به مقدار اندکی از قُسط یا اظفار.
- بروز رسانی: برای زنی که به الله و روز قیامت ایمان دارد، حلال نیست بیش از سه روز بر میتی ترک زینت کند مگر برای شوهرش که چهار ماه و ده روز باید ترک زینت نماید.
- بروز رسانی: زمان به صورتِ اصلی اش، مانندِ روزی درآمده که الله متعال آسمان ها و زمين را آفريد؛ هر سال، دوازده ماه می باشد و چهار ماهِ آن حرام است: ذوالقعده، ذوالحجه و محرّم که پُشتِ سرِ هم قرار دارند و رجبِ «مُضَر».
- بروز رسانی: در زمان رسول الله صلی الله علیه وسلم همسر ثابت بن قیس با خلع از شوهرش جدا شد و رسول الله صلی الله علیه وسلم به وی دستور داد به مدت یک حیض عده بگذراند.
- بروز رسانی: به بريره دستور داده شد سه حيض عده سپری کند.
- بروز رسانی: در جاهلیت، زمانی که زنی شوهرش فوت می شد و او را از دست می داد، وارد خانه ی کوچکی می شد و بدترین لباسش را می پوشید و از خوشبویی و هر چیزی که سبب آراستگی شود خودداری می کرد تا اینکه یکسال بر او بگذرد. سپس حیوانی مانند الاغ یا پرنده یا گوسفند می آوردند و برای پاکیزگی، خود را به آن می کشید.