عن أبي بكرة نُفيع بن الحارث الثقفي رضي الله عنه عن النبي صلى الله عليه وسلم أنه رَخَّصَ للمسَافر ثلاثةَ أيَّام ولَيَالِيهنَّ، وللمُقِيم يوما وليلة، إذا تطَهَّر فَلَبِسَ خُفَّيه: أَن يَمسَحَ عليهما.
[حسن] - [رواه ابن ماجه والدارقطني]
المزيــد ...
از ابوبکره نُفیع بن حارث ثقفی رضی الله عنه روایت است که می گوید: رسول الله صلی الله علیه وسلم برای مسافر سه شبانه روز و برای مقیم یک شبانه روز اجازه دادند که پس از وضو، موزه بپوشد و از آن پس (بجای شستن پاها) بر موزه ها مسح نماید.
[حسن است] - [به روایت ابن ماجه - به روایت دارقطنی]
ابوبکره رضی الله عنه ذکر می کند که رسول الله صلی الله علیه وسلم برای شخص مسافر سه شبانه روز و برای مقیم یک شبانه روز اجازه ی مسح نمودن بر موزه ها داد. این روایت دلیل و برهانی است برای مشخص بودن مدت زمان استفاده از موزه که برای مسافر سه شبانه روز و برای مقیم یک شبانه روز است. مدت زمان مذکور را بیش از ده صحابی روایت کرده اند. اگر این مدت برای مسافر بیشتر تعیین شده، به این دلیل است که مسافر نسبت به مقیم سزاوارتر به این رخصت می باشد، زیرا سفر سختی های خاص خود را دارد؛ و مدت مسح از آغاز اولین مسح بعد از بی وضویی شروع می شود. اینکه می گوید: «وقتی وضو گرفت، موزه هایش را بپوشد»؛ یعنی: هریک از مسافر و مقیم وقتی از حدث اصغر پاک شد موزه ها را بپوشد. موزه عبارت است از کفشی چرمی که قوزک ها را نیز پوشش می دهد، همچنین شامل جوراب ها از جنس های مختلف مانند مو، پشم، کرباس یا پوست ضخیم و یا نازک می شود، مشروط بر اینکه تا بالای قوزکها را در بر گیرد. و معنای بخش مذکور این است که: پوشش موزه پس از پایان طهارت می باشد و شرط است که موزه ها را پس از طهارت بپوشد، هرچند میان وضو گرفتن و پوشش موزه ها فاصله بیفتد. پس کسی که وضو گرفت و بعد از وضو موزه پوشید، می تواند بر موزه هایش مسح نماید؛ و مسح عبارت است از کشیدن دست خیس بر عضو؛ و در مورد موزه باید بالای آن را مسح نمود، نه داخل و یا پایین آن را.