بروز رسانی: به عيادت خبّاب بن اَرَت رضی الله عنه رفتيم که هفت نقطه از بدنش را داغ کرده بود.

عن قيس بن أبي حازم، قال: دخلنا على خباب بن الأرت - رضي الله عنه - نعودُه وقد اكْتَوى سبعَ كَيّات، فقال: إن أصحابنا الذين سَلفوا مضوا، ولم تَنقصهم الدنيا، وإنّا أصبنا ما لا نجد له مَوضعاً إلا التراب ولولا أن النبي - صلى الله عليه وسلم - نهانا أن ندعوَ بالموت لدعوتُ به. ثم أتيناه مرة أخرى وهو يبني حائطاً له، فقال: إن المسلم ليُؤجَر في كل شيء يُنفقه إلا في شيء يجعلُه في هذا التراب.
[صحيح] - [متفق عليه، واللفظ للبخاري. وروى مسلم أوله مختصراً]

از قيس بن ابی حازم روایت است که می گويد: به عيادت خبّاب بن اَرَت رضی الله عنه رفتيم که - برای درمانِ بيماری اش - هفت نقطه از بدنش را داغ کرده بود. وی گفت: "يارانِ ما رفتند و درحالی درگذشتند که دنيا چيزی از اجر و پاداش آنها نکاست و ما به مال و ثروتی دست يافته ايم که جايی برای آن جز خاک نمی يابيم - و بيش از نيازِ ماست و تنها در ساختمان سازی از آن استفاده می کنيم.- اگر رسول الله صلى الله عليه وسلم ما را از تمنای مرگ باز نمی داشت، حتماً آروزی مرگ می کردم". - قيس می گويد: - دوباره نزدِ خبّاب رفتيم و ديديم که مشغول ساختن خانه ای برای خود بود. فرمود: "مسلمان به خاطر هر چيزی که خرج می کند، پاداش می يابد، مگر به خاطرِ چيزی که در اين خاک می گذارد (و در ساختمان سازی که مازاد بر نياز اوست، هزينه می کند)".
[صحیح است] - [متفق علیه، این لفظ بخاری است]

شرح

در این حدیث آمده که خباب رضی الله عنه جهت درمان بیماری، هفت نقطه از بدنش را داغ کرده است و دوستانش به عیادتش می روند که خباب به آنها خبر می دهد: صحابه ای که پیش تر از دنیا رفتند، از لذت های دنیا بهره ی چندانی نبردند تا به این سبب از پاداش اخروی آنها کاسته شود. حال آنکه وی مال زیادی را به دست آورده که مکانی برای حفظ آنها ندارد مگر اینکه ساختمان بسازد. و می گوید: اگر رسول الله صلی الله علیه وسلم ما را از تمنای مرگ بازنمی داشت، برای آن دعا می کردم؛ مگر در زمان فتنه هایی که دین انسان در خطر قرار دارد که این حالت مستثنی می باشد. سپس می گوید: انسان در برابر هر آنچه خرج می کند، پاداش داده می شود مگر در مورد آنچه در خاک سرمایه نموده و در ساختمان سازی صرف می کند. چون اگر انسان به ساختمان و بنایی که او را کفایت می کند، بسنده کند، نیاز به مال زیادی ندارد؛ و مالی که در بنای افزون بر نیاز انسان صرف شود، در برابر آن اجر و پاداشی نخواهد داشت، مگر اینکه ساختمانی برای سکونت فقرا بسازد یا درآمد حاصل از آن را در راه الله صرف کند یا برای مواردی مشابه در نظر بگیرد که در این صورت در برابر آن پاداش خواهد داشت. اما بنا و ساختمانی که خود در آن سکونت کند، در آن اجر و پاداشی نیست. و اینکه در روایات از داغ کردن نهی شده، نهی مذکور متوجه کسی است که شفا را از داغ کردن می داند. اما برای کسی که معتقد است شفا دهنده الله متعال است، اشکالی ندارد. یا برای کسی که با این روش قادر به مداوای دیگری است و راه دیگری جز آن وجود ندارد، رواست.