فەرموودە: چووم بۆ لای پێغەمبەر -صلى اللە علیە وسلم- تای لێهاتبوو، ودەستم لە لاشەیدا

عَنْ عَبْدُ اللَّهِ بْنُ مَسْعُودٍ رضي الله عنه:

دَخَلْتُ عَلَى رَسُولِ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ وَهُوَ يُوعَكُ وَعْكًا شَدِيدًا، فَمَسِسْتُهُ بِيَدِي، فَقُلْتُ: يَا رَسُولَ اللَّهِ، إِنَّكَ لَتُوعَكُ وَعْكًا شَدِيدًا؟ فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: «أَجَلْ، إِنِّي أُوعَكُ كَمَا يُوعَكُ رَجُلاَنِ مِنْكُمْ» فَقُلْتُ: ذَلِكَ أَنَّ لَكَ أَجْرَيْنِ؟ فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: «أَجَلْ» ثُمَّ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: «مَا مِنْ مُسْلِمٍ يُصِيبُهُ أَذًى، مَرَضٌ فَمَا سِوَاهُ، إِلَّا حَطَّ اللَّهُ لَهُ سَيِّئَاتِهِ، كَمَا تَحُطُّ الشَّجَرَةُ وَرَقَهَا».
[صحيح] - [متفق عليه]

ئەم وەرگێڕاوە پێویستی بە پێداچوونەوە و وردبوونەوەی زیاتر هەیە.

لە ئیبن مەسعودەوە -ڕەزای خوای لێبێت- دەڵێت: چووم بۆ لای پێغەمبەر -صلى اللە علیە وسلم- تای لێهاتبوو، ودەستم لە لاشەیدا، و ووتم: تۆ تووشی تایەکی سەخت بوویت، فەرمووی: «بەڵێ، من هێندەی دوو پیاو لە ئێوە تووشی تا دەبم».
صەحیحە - بوخاری و موسلیم هاوڕان لەسەری

شیکردنەوە

ئیبن مەسعود -ڕەزای خوای لێبێت- باسی ئەوە دەکات کە کاتێک چوو بۆ لای پێغەمبەر -صلى اللە علیە وسلم- لە کاتی نەخۆش بوونیدا تووشی ئازارێکی زۆر هاتبوو؛ بۆیە ئیبن مەسعود دەستی لە لاشەی پێغەمبەر -صلى اللە علیە وسلم- دا، ووتی: تۆ نەخۆشیەکەت زۆر سەختە ئەی پێغەمبەری خودا، ئەویش پێی فەرموو کە نەخۆشیەکانى لەسەر سەخت وتوند دەکرێت، دوو ئەوەندەى نەخۆشی پیاوێک، وئەمیش بۆ ئەوەیە پێغەمبەر -صلى اللە علیە وسلم- بگاتە بەرزترین پلەکانى ئارامگرتن.