الله متعال درحالی آیه ی حرام بودن شراب را نازل کرد که شراب مورد استفاده در مدینه فقط از خرما بود. هر مست کننده ای خمر است و حرام؛ و هرکس در دنیا خمر و شراب بنوشد و درحالی بمیرد که معتاد به آن باشد و توبه نکند، در آخرت از آن نمی نوشد. رسول الله صلی الله علیه وسلم در مورد خمر و شراب سوال شد که از درست کردن آن نهی کرد. طارق گفت: آن را جهت استفاده ی دارویی درست می کنم؛ رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمود: «شراب دارو نیست، بلکه خود بیماری است». الله يهود را لعنت نمود؛ زيرا وقتی چربی برای آنان حرام شد، آن را آب کردند و فروختند. از رسول الله صلى الله عليه وسلم در مورد شرابی که تبديل به سرکه شود، پرسيدند. فرمود: «نه (حلال نيست)».