اگر در هوای سرد صبح، بر رسول الله صلی الله علیه وسلم وحی نازل می شد، از پيشانی اش عرق سرازير می گشت. پیامبر صلی الله علیه وسلم محل جدایی سوره‌ها از هم را نمی‌دانست تا آنکه {بسم الله الرحمن الرحیم} بر ایشان نازل شد گاهی مانند صدای زنگ (يعنی بصورت زمزمه) نازل می شود و اين سخت ترين نوع آن است. و پس از فراگرفتن وحی، اين كيفيت خاتمه پيدا می كند. گاهی هم مَلَک وحی بصورت انسان می آيد و با من سخن می گويد و آنچه می گوید حفظ می كنم. وقتی بر رسول الله صلی الله علیه وسلم وحی نازل می شد، دچار سختی و مشقت می شد و چهره اش دگرگون می گشت. رسول الله صلى الله عليه وسلم هنگام نزول وحی، مشقت فراوانی را متحمل می شد. و لب هايش را تكان می داد. یکی از آياتی که در قرآن نازل گرديد، اين آيه بود که: «عَشْرُ رَضَعَاتٍ مَعْلُومَاتٍ يُحَرِّمْنَ»: «ده بار شير خوردن مشخص، باعث حرمت می شود». سپس اين آيه با پنج بار شير خوردن مشخص منسوخ گرديد. و درحالی رسول الله صلی الله علیه وسلم فوت نمود (که هنوز برخی از مردم آن را) جزو قرآن می دانستند و تلاوت می کردند (چون از منسوخ شدن آن اطلاع نداشتند). الله عز وجل پيش از وفات رسول الله صلى الله عليه وسلم، بيش از هر زمان ديگری، پياپی بر او وحی نازل می کرد تا اينکه رسول الله صلى الله عليه وسلم درگذشت. اگر نزديک من می شد، ملائکه اعضای بدنش را عضو عضو می ربودند. از زید بن ثابت انصاری رضی الله عنه که یکی از کاتبین وحی بود روایت است که می گوید: پس از نبرد یمامه (نبرد با مرتدین) ابوبکر به دنبال من فرستاد. (من نزد او رفتم) و عمر نیز آنجا بود. حذیفة بن یمان درحالی نزد عثمان رضی الله عنه آمد که عثمان مشغول تجهیز اهل شام برای نبرد ارمنستان و تجهیز اهل عراق برای نبرد آذربایجان بود؛ اختلاف مردم در قرائت قرآن حذیفه را ترسانده بود.